Land Grant Act of 1862

W dniu 11 grudnia 1861 roku, a więc kiedy trwała już wojna secesyjna, Justin Smith Morrill powrócił do swojego projektu ustawy, informując Izbę Reprezentantów, że w ciągu najbliższych dni przedstawi projekt ustawy przekazującej ziemię tym stanom, które będą chciały spożytkować ją do utworzenia uczelni

agrotechnicz-143 G.C. Lee, The Morrill…, s. 25; idem, The Struggle for Federal Aid, First Phase, Teachers Col-lege, Columbia University, New York 1949, s. 9–10; J.Y. Simon, op.cit., s. 104.

144 L.S. Deumer, The Origins of the Morrill Land Grant Act of 1862. A Convergence of War and the Threat of War, Agricultural Infl uence, Modernization, and the American University Movement, dysertacja doktorska, University of Pittsburgh 1996, s. 73–74; J.B. Munsell, Rhetoric, Prudence, and the „Morrill Act” of 1862, dysertacja doktorska, Louisiana State University 2000, s. 16–17.

145 J.H. Florer, op.cit., s. 469.

146 Ibidem, s. 463–466.

Ziemia dla szkół 153 nych¹⁴⁷. Ustawa została formalnie przyjęta do rozpatrywania w Kongresie 16 grudnia i tak jak poprzednio skierowano ją do druku oraz do wstępnego rozpatrzenia w Ko-misji do spraw Gruntów Publicznych¹⁴⁸.

Na kilka miesięcy ustawa zniknęła z porządku obrad Kongresu i powróciła do-piero 2 maja 1862 roku. W tym czasie w Senacie został zgłoszony przez Benjamina Wade’s projekt niemal identycznej ustawy. Obydwa projekty opierały się na zaweto-wanej w 1859 roku propozycji Morrilla. Wade wprowadził zmianę wynikającą mię-dzy innymi z upływu czasu: w projekcie Morrilla w dalszym ciągu istniało jeszcze stwierdzenie, że w razie zwiększenia liczby reprezentantów zgodnie ze spisem lud-ności z 1860 roku zwiększona też zostanie ilość przekazanej stanowi ziemi. Wade proponował już tylko, aby pod uwagę była brana liczba członków Kongresu według spisu z 1860 roku¹⁴⁹. Obydwa projekty, ze względu na sytuację polityczną, dopisa-ły do nauczanych przedmiotów w tak powołanych szkołach – taktykę wojskową¹⁵⁰. Z tego samego powodu dodano punkt 6 w sekcji 5, głoszący, że „żaden stan znaj-dujący się w sytuacji rebelii albo powstania przeciwko rządowi Stanów Zjednoczo-nych nie będzie uprawniony do skorzystania z tej ustawy”¹⁵¹. Istotną zmianą było zaś zwiększenie ilości przekazywanej ziemi z 20 000 akrów na 30 000 na każdego przedstawiciela zasiadającego w Kongresie.

Dzięki staraniu Wade’a, który już w roku 1859 okazał się aktywnym zwolenni-kiem proponowanego rozwiązania, projekt ustawy został skierowany do rozpatrzenia w Komisji do spraw Gruntów Publicznych. W dniu 16 maja 1862 roku w Senacie Ja-mes Harlan (Iowa, republikanin) przedstawił wnioski Komisji, rekomendując przy-jęcie ustawy z naniesionymi dwiema poprawkami. Komisja zmieniła zapis mówiący o sprzedaży ziemi za cenę 1,25 dolara za akr zastępując go obowiązkiem sprzedaży za cenę nie niższą niż 1,25. W punkcie 5. sekcji 5. dotyczącym zmniejszenia ilości przyznanej ziemi, jeśli osiągnie ona cenę dwukrotnie wyższą (ze względu na nadania na rzecz kolei) wprowadzono zapis głoszący, że ilość ziemi zostanie zmniejszona proporcjonalnie do osiągniętej ceny sprzedaży¹⁵².

Senat zaakceptował poprawki 19 maja, ale na prośbę Jamesa H. Lane’a (Kan-sas, republikanin) odłożył dalszą debatę nad ustawą¹⁵³. W dniu 21 maja rozpoczę-to debatę, lecz z powodu ustalonego wcześniej porządku obrad niemal natychmiast przełożono dyskusję na kolejny dzień¹⁵⁴. Do debaty doszło 22 maja. Rozpoczął ją

147 CG, 37^th Congress, 2^nd Session, s. 33.

148 Ibidem, s. 99.

149 B&R, H.R., 37^th Congress, 2^nd Session, H.R. 138, s. 1; B&R, H.R., 37^th Congress, 2^nd Session, S.R. 298, s. 1.

150 CG, 37^th Congress, 2^nd Session, s. 3. „(...) to the endowment, support, and maintenance of at least one college where the leading object shall be, without excluding other scientifi c and classical studies, and including military tactics, to teach such branches of learning as arc related to agriculture and the mechanic arts”.

151 Ibidem, s. 5. „No State while in a condition of rebellion or insurrection against the government of the United States shall be entitled to the benefi t of this act”.

152 CG, 35^th Congress, 2^nd Session, s. 2160.

153 Ibidem, s. 2187.

154 Ibidem, s. 2248–2250.

James Lane, który wyraził swoje zastrzeżenia, uznając, że projekt narusza interesy zachodnich stanów i zaproponował przełożenie rozmów na grudzień. Jak potem wy-jaśniał, obawiał się, że stany, które akceptowały niewolnictwo, mogą ziemię przy-znaną w zastępstwie użyć do przeniesienia niewolników na tereny, gdzie ich do tej pory nie było. Podobnie jak poprzednio, dyskusja została przerwana, bo na godzinę pierwszą przewidziano procedurę usunięcia z urzędu (impeachment) sędziego Westa Humphreysa¹⁵⁵.

W dniu 24 maja debatę rozpoczęto od zaprezentowania poprawki wniesionej przez Jamesa Lane’a, która ograniczała ilość wydzielanej ziemi na potrzeby ustawy do maksymalnie 1 mln (około 404 000 hektarów) w jednym stanie. James Harlan w trakcie dyskusji przekonywał, że wbrew obawom senatora Lane’a ilość przekazy-wanej ziemi nie jest zbyt duża, nawet przy powiększeniu do 30 000 akrów na jednego kongresmena. W myśl proponowanej ustawy miało zostać sprzedane około 10 mln akrów (40 470 km²) gruntów publicznych, podczas gdy w zarządzie federalnym na-dal pozostawało 134 mln akrów (542 300 km²) podzielonych na parcele i do tej pory nie sprzedanych. Z tego około 65 mln akrów było wystawionych na sprzedaż¹⁵⁶. Dnia 27 maja poprawka Lane’a została uzupełniona o dodatkowy zapis głoszący, że sprze-daż gruntów na cele tej ustawy rozpocznie się w rok od jej przyjęcia¹⁵⁷.

W następnym dniu odbyła się kolejna debata nad poprawką Lane’a oraz nad cało-ścią ustawy. Morton S. Wilkinson (Minnesota, republikanin) wyraził swój sprzeciw wobec ustawy, przekonując, że za jej sprawą ogromne ilości ziemi znajdą się w rę-kach spekulantów, którzy nie będą jej uprawiać, dopóki jej wartość nie wzrośnie.

Twierdził, że w ten sposób ustawa ta przyczyni się w istocie do spowolnienia osadni-ctwa na zachodzie kraju. Nowe stany bardziej niż uczelni potrzebują nowych miesz-kańców, a ustawa wcale nie ułatwi im osiedlania się. Zwrócił także uwagę na to, że stany, w których produkcja rolna jest niewielka, będą miały takie same profi ty, jak te, w których odgrywa ona podstawową rolę w tworzeniu dobrobytu. Jako przykład podał Rhode Island, niewielki stan, przodujący w produkcji przemysłowej¹⁵⁸.

Kiedy dyskusję wznowiono 30 maja, Lane ponownie zaczął krytykować projekt ustawy. Jego podstawowym zarzutem była niekonstytucyjność ustawy, wynikają-ca z przekazywania prawa do rozporządzania gruntami znajdującymi się na terenie jednego stanu władzom innego. Według niego idea wydzielenia 90 000 akrów ziemi w stanie Kansas i przekazania ich pod kontrolę Florydy była pogwałceniem zasady suwerenności stanów¹⁵⁹. Joseph A. Wright (Indiana, unionista) poparł Lane’a,

155 Ibidem, s. 2275–2277.

156 Ibidem, s. 2328–2329.

157 Ibidem, s. 2366.

158 Ibidem, s. 2395. „What the now States and Territories most want is people to settle upon their lands. Lands are of no value to them; but they want population, industrious, thrifty, virtuous people to settle within their borders; and when such a population is acquired there need be no fear to the future prosperity of the State. And, sir, without this population there will be no advancement, no prosperity worth mentioning”.

159 Ibidem, s. 2441. „We are asking here today for that people justice. We are asking that the Constitu-tion of the United States may not be trampled under foot to her injury. We say that this bill, in our opinion,

Ziemia dla szkół 155 skupiając się jednak przede wszystkim na niestosowności czasu powstawania tej ustawy: „w momencie, kiedy pół miliona żołnierzy walczy na froncie, tego rodzaju działania Kongresu są zupełnie nieuzasadnione”¹⁶⁰.

Poprawka Lane’a ograniczająca ilość ziemi wykorzystywanej na cele aktu w poje-dynczym stanie została ostatecznie przyjęta dopiero 10 czerwca 1862 roku. Przyjęto wówczas także dwie poprawki: ograniczającą do 640 akrów ilość ziemi, jaka mogła być sprzedana pojedynczej osobie, oraz ograniczającą do dwóch lat czas, w którym stany miały zdecydować, czy chcą skorzystać z możliwości stworzonych przez usta-wę¹⁶¹. Ustawa z zaakceptowanymi poprawkami została ostatecznie przyjęta tego dnia w Senacie stosunkiem głosów 32 do 7¹⁶².

Zanim senacki projekt ustawy w końcu zyskał akceptację w Izbie Reprezentan-tów po długiej przerwie także powrócono do projektu ustawy Justina Smitha Morril-la. W czasie obrad w dniu 29 maja 1862 roku John F. Potter (Wisconsin, republika-nin), przewodniczący Komisji do spraw Gruntów Publicznych, przedstawił wniosek Komisji, dotyczący projektu ustawy numer 138 autorstwa Morrilla, w którym reko-mendowano odrzucenie projektu ustawy¹⁶³. Justin Morrill 5 czerwca zgłosił wnio-sek o wydrukowanie nowego projektu ustawy, który miał zastąpić poprzedni, ale przed rozpoczęciem głosowania Izba zakończyła obrady¹⁶⁴. Zanim Morrill powrócił do swojej propozycji 11 czerwca został przekazany z Senatu, zaaprobowany przez izbę wyższą, projekt ustawy Wade’a¹⁶⁵. W dniu 17 czerwca Morrill zgłosił wniosek o przegłosowanie senackiego projektu ustawy, ale Potter stwierdził, że projekt powi-nien zostać skierowany do rozpatrzenia w Komisji do spraw Gruntów Publicznych.

Przeciwko temu zaprotestował Morrill, wskazując, że mija pięć lat od czasu, kiedy zgłosił po raz pierwszy projekt ustawy. Przekonywał, że kierowanie senackiego pro-jektu do rozpatrzenia w Komisji znowu niepotrzebnie wydłuży procedurę. Ostatecz-nie Izba Reprezentantów odrzuciła wniosek Pottera stosunkiem głosów 83 do 31.

Na-is in contravention of that Constitution. I do not propose to quote such Presidents as Pierce and Buchanan, both of whom have declared that such a bill as this is incompatible with the Constitution of the United States. The Committee on Public Lands of the House of Representatives yesterday rejected the provi-sions of this bill, and reported against it; and yet here it is persisted in. I have at last got the consent of the chairman to give us a year to select our school lands. I have at last got the permission of the chairman that only four times the amount of our pro rata shall be taken from Kansas. The public lands of Kansas, as I estimate them, amount to twenty million acres; and our share in this grant would not exceed two hundred thousand acres. My amendment proposes to give you the privilege of entering one million of acres within our border. The idea of giving to Florida, with nine millions of public domain, according to the provisions of this bill, the privilege of going into Kansas and selecting ninety thousand acres, meets with no favor with me. The idea of giving a sovereign State the right of entering the public domain of another sovereign State meets no approbation of mine. It is contrary to the theory of our Government”.

160 Ibidem.

161 Ibidem, s. 2626–2627.

162 Ibidem, s. 2634.

163 Ibidem, s. 2432.

164 Ibidem, s. 2595. W tekście dokumentu jest błąd: „Congressional Globe” pisze o projekcie ustawy 38, choć chodziło o projekt 138.

165 Ibidem, s. 2663.

stępnie odczytano projekt ustawy i bez najskromniejszej choćby debaty przystąpiono do głosowania, w którym ustawa została przyjęta stosunkiem głosów 90 do 25¹⁶⁶.

W dniu 18 czerwca Senat został poinformowany o przyjęciu ustawy w niż-szej izbie Kongresu¹⁶⁷. Ustawa 1 lipca została podpisana przez Przewodniczącego Izby Reprezentantów oraz wiceprezydenta i skierowana do podpisu do prezydenta Abrahama Lincolna¹⁶⁸, który podpisał ją następnego dnia¹⁶⁹. W ten sposób niemal pięć lat po zgłoszeniu przez Justina Smitha Morrilla po raz pierwszy projektu Ustawy o przekazaniu stanom i terytoriom gruntów publicznych w celu utworzenia uczel-ni agrotechuczel-nicznych stała się ona prawem¹⁷⁰. Choć w sensie formalnym przyjęty został senacki projekt ustawy numer 298, autorstwa Benjamina Wade’a, to jednak w uznaniu bezsprzecznych zasług kongresmena z Vermontu ustawa przyjęła na-zwę Morrill Land Grant Act of 1862. Projekt, który budził w Izbie Reprezentantów gorące spory w latach 1858–1859, w trzy lata później został zaakceptowany tam bez żadnych dyskusji. W Senacie z kolei, gdzie ustawa została przyjęta z bezpieczną przewagą głosów, nawet w czasie nieobecności senatorów z Południa nadal pojawia-ły się argumenty o niekonstytucyjności projektu oraz niesprawiedliwym rozdziela-niu gruntów.