Justin Smith Morrill i Land Grant Act

Rozdział IV. Ziemia dla szkół

3. Justin Smith Morrill i Land Grant Act

Justin Smith Morrill przyszedł na świat 14 kwietnia 1810 roku w Strafford w Ver-moncie w rodzinie miejscowego kowala. Miał dziewięcioro rodzeństwa, z którego tylko czwórka dożyła wieku dorosłego⁶⁷. Justin Morrill ukończył szkołę powszech-ną w rodzinnej miejscowości, następnie uczył się przez trzy miesiące w Thetford Academy, a potem kolejne trzy miesiące w Randolph Academy. Akademie te, jak to zaznaczono uprzednio, odpowiadały poziomowi szkoły średniej i były szkołami z in-ternatem dla zamożniejszych mieszkańców. Te dwa epizody edukacji w akademiach były zwieńczeniem formalnego wykształcenia, jakie zdobył Morrill. Przez całe życie poszerzał jednak swoją wiedzę przez lekturę książek od literatury pięknej po archi-tekturę i ogrodnictwo⁶⁸.

Morrill chciał kontynuować naukę, ale choć jego ojciec zadeklarował, że byłby w stanie pokryć koszty jego dalszej edukacji, to nie podołałby zapewnieniu wykształ-cenia wszystkim synom. Z tego powodu Morrill po pobycie w Randolph Academy rozpoczął pracę w sklepie Royal Hatch’s Store w Strafford. Brak wystarczających środków fi nansowych na zapewnienie nauki w koledżu wszystkim członkom rodziny był doświadczeniem, które zapamiętał do końca swego życia. I – jak później

dekla-ginia; of Beloit College, Wisconsin; of La Grange College, Alabama; of Madison University, New York;

of Alleghany College, Pennsylvania; of Middlebury College, Vermont; of Wittenburg College, Ohio; of Lewisburg College, Pennsylvania; of citizens in behalf of Davidson College, North Carolina;

of Miami University, Ohio; of the University of Rochester, New York; of the county court of Logan coun-ty, Illinois, in behalf of a State industrial university; of citizens of Missouri, for educational purposes; of Joseph Jones and others, in behalf of normal schools for female teachers; of the legislature of Wisconsin, in behalf of the deaf, dumb, blind, and insane; of citizens of Chicago, in behalf of the Seamen’s Friends Society; of the Faculty of Union College, New York; of the Protestant University, Ohio; of the legislative council of New Mexico, in regard to land claims; and resolutions of the legislature of Louisiana, in behalf of the deaf, dumb, and blind; and of the city of Baltimore, in behalf of houses of refuge, &c.”

66 G.N. Rainsford, op.cit., s. 83–84; R. Williams, op.cit., s. 37–39.

67 C.F. Cross, op.cit., s. 2–3; E.D. Ross, The „Father” of the Land-Grant College, „Agricultural History” 1938, vol. 12, nr 2, s. 169–170.

68 C.F. Cross, op.cit., s. 5.

rował wobec studentów Cornell University – odczuł to jako wielką przykrość i nie-sprawiedliwość⁶⁹.

Po pół roku pracy u Hatcha Justin Morrill przeniósł się do sklepu Jebediaha Hyde’a Harrisa, gdzie dostał niemal dwukrotną podwyżkę (otrzymywał 75 dolarów rocznie plus wyżywienie). W tym czasie, zachęcany przez Harrisa, kontynuował swoją pasję czytelniczą i nawet założył społeczną bibliotekę, do której książki ku-powano ze składek członkowskich⁷⁰. W wieku osiemnastu lat Morrill przeniósł się do Providence w stanie Maine i pracował przez jakiś czas w tamtejszym sklepie.

W 1830 roku powrócił do rodzinnego Straffordu i zaczął pracę jako wspólnik Harissa, który potem poświęcił się uprawie roli i pozostawił zarządzanie sklepem pod cał-kowitą kontrolą dwudziestoletniego Morrilla⁷¹. Dzięki jego zaradności fi rma pro-sperowała nawet w latach kryzysu 1837–1847, dzięki czemu mógł bez przeszkód zrezygnować z dotychczasowej pracy i pójść w ślady Jebediaha Harrisa. Sprzedał swoje udziały w fi rmie za sumę co najmniej 25 000 dolarów, która już sama w sobie pozwoliłaby mu na spokojne życie rentiera, i poświęcił się uprawie roli. W wieku 41 lat ożenił się z Ruth Barell Swan, która pracowała wówczas jako nauczycielka w Roxbury w Massachusetts⁷².

W 1854 roku Andrew Tracy, dotychczasowy reprezentant z Drugiego Okręgu Wyborczego w Vermoncie, ogłosił, że nie zamierza starać się o reelekcję. Wów-czas Partia Wigów zaproponowała powszechnie lubianemu i szanowanemu oby-watelowi ze Strafford udział w wyborach, gwarantując swoje poparcie i niezbędną pomoc. Morrill, dodatkowo zachęcany przez swoich licznych przyjaciół, przyjął tę ofertę i 27 lipca 1854 roku uzyskał ofi cjalną nominację na konwencji wyborczej Wi-gów⁷³. W wyborach uzyskał 8 380 głosów, podczas gdy pozostali dwaj kandydaci 5 848 oraz 2 473⁷⁴.

W Kongresie Justin Morrill Smith zasiadał nieprzerwanie aż do swojej śmierci w Waszyngtonie w dniu 28 grudnia 1898 roku. Przez pierwszą kadencję reprezento-wał Partię Wigów, przez kolejne pięć był członkiem Izby Reprezentantów z ramienia Partii Republikańskiej do 3 marca 1867 roku. Wówczas został wybrany na senatora i pełnił tę funkcję do końca życia. W Izbie Reprezentantów był przewodniczącym Komisji Budżetowej (Ways and Means Committee; 39. Kongres). W Senacie był przewodniczącym Komisji do spraw Budynków i Gruntów Publicznych (od 41. do 44. Kongresu), Komisji do spraw Finansów (45., 47., 52. oraz 54. i 55. Kongres).

W latach 1883–1898 był członkiem rady nadzorczej Smithsonian Institution; a w la-tach 1865–1898 Rady Zarządzającej Uniwersytetu Vermontu⁷⁵.

69 W.B. Parker, The Life and Public Services of Justin Smith Morrill, Houghton Miffl in Company, Boston 1924, s. 10.

70 C.F. Cross, op.cit., s. 7.

71 W.B. Parker, op.cit., s. 29–30.

72 C.F. Cross, op.cit., s. 13–15.

73 Ibidem, s. 19–20.

74 W.B. Parker, op.cit., s.60.

75 Morrill, Justin Smith [w:] Biographical Directory of the United States Congress, 1774– Present, http://bioguide.congress.gov/scripts/biodisplay.pl?index=m000969 (dostęp: 20.07.2011).

Ziemia dla szkół 135 W Kongresie Justin Smith Morrill od samego początku jawił się jako zdecydo-wany przeciwnik niewolnictwa oraz zwolennik takich działań władzy federalnej, które sprzyjały rozwojowi rzemiosła i rolnictwa. Ze względu na swoje własne do-świadczenia w prowadzeniu zarówno fi rmy handlowej, jak i własnego gospodarstwa rolnego, zdawał sobie sprawę tego, jakie kroki mogą być zastosowane, by wesprzeć amerykańskich przedsiębiorców. Wprawdzie niektóre zaproponowane przez niego działania, takie jak na przykład wprowadzenie wysokich ceł na towary importowane do Stanów Zjednoczonych, nie zawsze znajdowały zwolenników (nie znalazłyby ich i dzisiaj), ale w ówczesnych warunkach ekonomiczno-politycznych zazwyczaj były uznawane za niezwykle zasadne i skuteczne⁷⁶.

John Y. Simon w swoim artykule The Politics of the Morrill Act dowodzi, że Justin Smith Morrill w latach 50. i 60. XIX wieku nie był szczególnie zaintereso-wany wspieraniem szkolnictwa wyższego. Tym, na czym mu naprawdę zależało, było znalezienie możliwości wsparcia amerykańskich farmerów przez władze fede-ralne. I to z tego powodu, dążąc do szybszego rozdysponowania ziemi pozostającej w zarządzie federalnym, Morrill w ogóle podjął starania o przyjęcie ustawy Land Grant Act⁷⁷. Taka opinia jest jednak zbyt wielkim uproszczeniem. Wcześniejsze roz-ległe zainteresowania Morrilla, ożywiona korespondencja z wieloma bardzo dobrze wykształconymi obywatelami stanu Vermont, a także późniejsze świadectwa ludzi nauki (szczególnie pierwszego prezydenta Cornell University – Andrew D. White’a) ukazują go jako człowieka światłego i prawdziwie rozumiejącego znaczenie eduka-cji dla rozwoju i dobrobytu poszczególnych mieszkańców Stanów Zjednoczonych i całego kraju⁷⁸.

Justin Morrill po raz pierwszy poruszył kwestie związane z późniejszym Land Grant Act w dniu 14 grudnia 1857 roku. Po kolejnym głosowaniu dotyczącym wy-budowania drogi dla celów wojskowych z Astorii do Salem w Terytorium Oregonu poprosił o możliwość przedstawienia projektu ustawy o przekazaniu publicznych gruntów niektórym stanom i terytoriom dla wsparcia koledżów kształcących w za-kresie rolnictwa i mechaniki. W tym celu zwrócił się także z prośbą o wydrukowanie projektu ustawy. Jak zauważył Williamson R.W. Cobb (Alabama, demokrata), prze-wodniczący Komisji do spraw Gruntów Publicznych, była to zaskakująca propozy-cja, ale została przyjęta stosunkiem głosów 80 do 66. To oznaczało, że projekt ustawy został skierowany do dalszego rozpatrywania⁷⁹.

Morrill zaproponował, aby wstępna dyskusja nad projektem odbyła się w Komisji do spraw Rolnictwa, która wydawała się przychylniej nastawiona do tego rodzaju pomysłu. Wcześniejsze doświadczenia z Komisją do spraw Gruntów Publicznych

76 J.Y. Simon, The Politics of the Morrill Act, „Agricultural History” 1963, vol. 37, nr 2, s. 104.

77 Ibidem, s. 104–105.

78 Proceedings at the Unveiling of the Portrait of the Honorable Justin S. Morrill, Senator of the United States from Vermont, at the Annual Commencement of Cornell University, June 20, 1883, Ithaca 1884, s. 3, 5; E.D. Ross, The „Father”…, s. 152–153.

79 Congressional Globe, 35^th Congress, 1^st Session, s. 32 (dalej – CG). „Mr. MORRILL. I ask leave to introduce a bill donating public lands to the several States and Territories which may provide colleges for the benefi t of agriculture and the mechanic arts, of which previous notice has been given; and shall ask that it referred to the Committee on Agriculture, and ordered to be printed”.

(choćby w czasie dyskusji nad petycją stanu Illinois) pokazywały, że jest ona zdecy-dowanie niechętna przekazywaniu ziemi na cele publiczne związane ze wspieraniem edukacji czy ochrony zdrowia⁸⁰. John Letcher (Wirginia, demokrata) zwrócił jednak w dalszej dyskusji uwagę na to, że sprawa przedstawiona w projekcie i tak będzie musiała trafi ć do Komisji do spraw Gruntów Publicznych i z tego powodu lepiej jest skierować ją tam od razu. Po tej uwadze Morrill przedstawił swoją propozycję ustawy, która zakładała przekazanie stanom i terytoriom na rzecz wsparcia koledżów kształcących w zakresie rolnictwa i mechaniki w sumie 6 340 000 akrów publicznej ziemi, proporcjonalnie do liczby przedstawicieli w Kongresie⁸¹.

Zanim jednak rozpoczęto dalszą dyskusję nad projektem ustawy, William W. Boyce odczytał wiadomość przekazaną z Senatu, o śmierci Andrew P. Butlera.

W tej sytuacji reszta posiedzenia Izby była poświęcona przedstawieniu dokonań se-natora oraz przyjęciu rezolucji o uhonorowaniu go przez Izbę Reprezentantów, a pro-pozycja Morrilla została po prostu pominięta w dalszych obradach⁸².

W dniu 15 kwietnia 1858 roku w Izbie Reprezentantów został przedstawiony ra-port Komisji do spraw Gruntów Publicznych. Jej przewodniczący, Williamson Cobb, przekazał kongresmenom, że Komisja nie rekomenduje do przyjęcia zaproponowa-nej ustawy. Mimo to zasugerował skierowanie do druku projektu oraz przygotowa-nego raportu. Jednocześnie wyraźnie zaznaczył, że jeden z członków Komisji, David S. Walbridge (Michigan, republikanin), ma odrębne zdanie. Walbridge stwierdził, że chciałby wydrukować i zaprezentować raport mniejszości, ze względu na „wagę tej kwestii dla kraju, będącej (...), jedną z najważniejszych, jakie do tej pory przedsta-wiono w tej Izbie”. Dlatego chciał też, aby zostały wydrukowane projekt ustawy oraz obydwa raporty, a debata była przesunięta o sześć dni, tak aby wszyscy mogli dobrze zapoznać się z przygotowanymi dokumentami przed podjęciem decyzji⁸³.

Poruszone kwestie wywołały na tyle burzliwe reakcje w Izbie Reprezentantów, że jak stwierdził Thomas L. Clingman (Północna Karolina, demokrata) – nikt nie bardzo wiedział, o co chodzi w całej dyskusji. Humphrey Marshall (Kentucky, American Party/Know Nothing) zwrócił uwagę, że naruszenie porządku obrad, czyli nieudzie-lenie głosu Walbridge’owi, czyni jego propozycję niepodlegającą głosowaniu.

Przewodniczący Izby rozstrzygnął jednak, że propozycja została przyjęta w Izbie Reprezentantów przez aklamację. Po czym nastąpiła dalsza dyskusja skupiona przede wszystkim wokół spraw proceduralnych – czyli tego, kto w danej chwili ma, a kto nie ma prawa zabierać głosu – i w ogóle nie dotyczyła spraw merytorycznych. Ostatecz-nie Izba Reprezentantów przyjęła wniosek przedstawiony przez Walbridge’a (wynik głosowania 117 do 69) i projekt ustawy oraz raporty miały zostać wydrukowane, a Izba miała powrócić do debaty nad ustawą w terminie późniejszym⁸⁴.

80 G.C. Lee, The Morrill Act and Education, „British Journal of Educational Studies” 1963, vol. 12, nr 1, s. 25.

81 CG, 35^th Congress, 1^st Session, s. 33; B&R, H.R., 35^th Congress, 1^st Session, H.R. 2.

82 CG, 35^th Congress, 1^st Session, s. 33.

83 CG, 35^th Congress, 1^st Session, s. 1609.

84 CG, 35^th Congress, 1^st Session, s. 1609–1610.

Ziemia dla szkół 137 Dzień później niż zakładał Walbridge, 22 kwietnia 1858 roku, Izba ponownie za-jęła się projektem ustawy numer 2, czyli Agricultural Colleges Bill, przedstawionym poprzednio przez Justina Morrilla. Ponieważ kilku kongresmenów wyraziło prze-konanie, że prace nad tą ustawą miały zostać odłożone (lay the bill upon the table), odbyło się najpierw głosowanie nad włączeniem prac nad nią do porządku obrad, co zostało zaakceptowane stosunkiem głosów 91 do 61. Williamson Cobb zwrócił uwa-gę członków Izby, że przyjęcie ustawy do dalszego rozpatrywania uczyni przyjęte tego dnia poprawki bezzasadnymi, gdyż i tak zostałyby zmienione przez ewentual-ny Agricultural Colleges Bill. Po tym stwierdzeniu Przewodniczący potwierdził, że w porządku obrad nie jest przewidziana debata nad ustawą, ale po sugestii Jamesa Hughesa (Indiana, demokrata), że kongresmeni powinni wiedzieć, nad czym głosują, odczytano projekt ustawy numer 2, z uwzględnieniem poprawek wprowadzonych przez Komisję do spraw Gruntów Publicznych⁸⁵.

Odczytany projekt zakładał przekazanie 5 920 000 akrów ziemi publicznej (23 960 km²), pozostającej ciągle w administracji federalnej, stanom i terytoriom⁸⁶. Dla części z nich miała to być ziemia na ich własnym terenie, ale dla starszych sta-nów ze Wschodniego Wybrzeża ustawa przewidywała przekazanie ziemi zarówno na obszarach, które nie zostały jeszcze przekształcone w Terytoria, jak i w stanach przyjętych już do Unii jako pełnoprawnych członków. W ten sposób ustawa umożli-wiała skorzystanie z niej tym stanom, które od dawna nie dysponowały niezasiedloną ziemią. Każdy ze stanów miał otrzymać ilość ziemi obliczaną w następujący sposób:

na każdego kongresmena danego stanu (senatora i reprezentanta) miało przypadać 20 000 akrów ziemi (8084 ha). Dzięki temu, podobnie jak w kompromisie konsty-tucyjnym, zostały zbalansowane potrzeby dużych, a zwłaszcza ludnych, stanów, jak i tych o mniejszej liczbie mieszkańców. Terytoria miały otrzymać po 60 000 akrów (24 280 ha) niezależnie od wielkości zamieszkującej je populacji.

Morrill zakładał w swej ustawie, że ziemia zostanie sprzedana za cenę 1,25 dola-rów za akr. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży miały zostać przeznaczone na utworze-nie funduszu, który miał inwestować w bezpieczne papiery wartościowe: obligacje Stanów Zjednoczonych, obligacje stanowe albo inne, które dany stan czy terytorium uznał za bezpieczne. Co najwyżej dziesięć procent uzyskanej sumy mogło być prze-znaczone na zakup ziemi pod eksperymentalne farmy, potrzebne do prowadzenia badań naukowych lub nauczania.

Szkoły, jakie miały być założone na podstawie proponowanej ustawy, miały się specjalizować w nauczaniu w zakresie rolnictwa i mechaniki, „nie zaniedbując in-nych ścisłych oraz klasyczin-nych studiów”. W ten sposób projekt wprost powtarzał

85 CG, 35^th Congress, 1^st Session, s. 1739.

86 John Florer w swoim artykule Major Issues in the Congressional Debate of the Morrill Act of 1862 podaje inną ilość gruntów, która miała zostać przekazana, bo wynoszącą 6 060 000 akrów. Jest to o tyle zastanawiające, że pierwotna propozycja zakładała przekazanie 6 340 000 akrów; w trakcie odczytywa-nia w Izbie już po naniesieniu poprawek ilość ta została natomiast zmniejszona do 5 920 000. Różnice te nie są może wielkie, ale i tak podważa to rzetelność autora w podawaniu danych, gdyż projekt usta-wy podaje wprost wielkość ziemi do przekazania, nie pozostawiając miejsca na błędy w obliczeniach.

Zob. J.H. Florer, op.cit., s. 459.

sformułowanie z petycji gubernatora stanu Illinois, który z kolei opierał się na pomy-śle Jonathana B. Turnera. To tam padło również stwierdzenie, powtórzone następnie przez Morrilla, że powstałe szkoły mają być założone „w celu promowania ogólnej i praktycznej edukacji warstw pracujących różnych zawodów i profesji”. Inaczej niż Turner, Morrill nie skupiał się jednak na szczegółowym planie działania tych szkół, pozostawiając ostateczne decyzje pod tym względem poszczególnym stanom i tery-toriom⁸⁷.

Tekst ustawy wyraźnie zastrzegał, że pieniądze nie mogą być w żadnym wypadku przeznaczone na wznoszenie budynków potrzebnych do założenia szkoły. Oznaczało to, że koszty wybudowania szkoły spoczywały na władzach stanowych, władza fede-ralna chciała jedynie zapewnić fundusze umożliwiające stabilną działalność eduka-cyjną szkół agrotechnicznych. Wyraźnie zastrzeżono również, że kapitał początkowy nie może zostać naruszony, a w przypadku jego uszczuplenia przez nietrafi one inwe-stycje – musi zostać uzupełniony przez dany stan czy terytorium.

Ważnym rozwiązaniem zaproponowanym przez Morrilla był nakaz przygoto-wywania raportów z działalności i osiągnięć naukowych poszczególnych koledżów i wysyłania ich do pozostałych szkół oraz do Smithsonian Institution i Urzędu Pa-tentowego w Waszyngtonie. Dzięki temu nie tylko badania naukowe mogły lepiej się rozwijać, ale wypracowane osiągnięcia szybciej mogły być zastosowane na terenie całych Stanów Zjednoczonych, z korzyścią dla warstw pracujących „różnych zawo-dów i profesji⁸⁸.

Do pierwotnego projektu Morrilla wprowadzono istotną zmianę: w rozdziale piątym dodano piąty paragraf głoszący: „Tam, gdzie ziemia zostanie wydzielona na gruntach o dwukrotnie wyższej cenie minimalnej, w związku z nadaniami kolejowy-mi, będzie ona liczona Stanom w podwójnej ilości”⁸⁹. Dzięki tej poprawce stany mo-gły otrzymać ziemię, która znajdowała się w pobliżu linii kolejowych i która dzięki łatwiejszemu dostępowi do transportu miała wyższą wartość. Oznaczało to jednak przekazanie mniejszej ilości ziemi przy zachowaniu jej takiej samej wartości.

Zgodnie z tak zaproponowaną ustawą najludniejszy ówcześnie stan, którym był Nowy Jork, miał otrzymać 700 000 akrów ziemi o wartości 875 000 dolarów (Nowy Jork miał wówczas trzydziestu trzech członków Izby Reprezentantów). Suma ta po-zwoliłaby na utworzenie funduszu zapewniającego istotne wsparcie edukacyjnych i naukowych działań szkoły. Już jednak w przypadku małego Rhode Island (dwóch reprezentantów) ilość ziemi wynosząca 80 000 akrów, oraz spodziewany zysk na poziomie 100 000 dolarów, stawiało sensowność wznoszenia specjalnej szkoły agro-technicznej pod znakiem zapytania. Illinois, ważne ze względu na poprzednie inicja-tywy dotyczące tworzenia uniwersytetów przemysłowych, miało otrzymać 220 000 akrów ziemi (dziewięciu reprezentantów), co miało przynieść spodziewany zysk w wysokości 275 000 dolarów.

87 B&R, H.R., 35th Congress, 1st Session, H.R. 2. CG, 35th Congress, 1st Session, s. 1739–1740.

88 B&R, H.R., 35^th Congress, 1^st Session, H.R. 2; E.J. James, The Origin…, s. 22.

89 CG, 35^th Congress, 1^st Session, s. 1739–1740; B&R, H.R., 35^th Congress, 1^st Session, H.R. 2.

Ziemia dla szkół 139 Po odczytaniu w Izbie projektu ustawy wraz z naniesionymi poprawkami roz-poczęła się debata, która na początku przypominała tę z poprzedniego tygodnia – kongresmeni nie mogli rozstrzygnąć, kto i kiedy ma zacząć przemawiać. W końcu głos zabrał Williamson Cobb, który przypomniał, że ostateczny wynik głosowania w Komisji do spraw Gruntów Publicznych sugerował nieprzyjęcie ustawy. Cobb, odnosząc się do działań Komisji za poprzedniej administracji (prezydenta Franklina Pierce’a, 4 marca 1853 – 4 marca 1857), określił je jako splądrowanie. Przewodni-czący Izby zwrócił uwagę, że wcześniejsze działania Komisji nie były przedmiotem dyskusji, bo był nim tylko obecny projekt ustawy. W odpowiedzi Cobb wyjaśnił, że podstawowym celem działań Komisji było oszczędne gospodarowanie publicznymi gruntami⁹⁰. I retorycznie pytał, czy Izba Reprezentantów ma zamiar sprzeciwić się takiej rozważnej gospodarce gruntami.

Cobb podkreślił, że raport przekazany przez Komisję wskazuje, że nigdy ele-mentem polityki rządu nie było nadawanie ziemi dla takich celów publicznych. Dys-kutowana ustawa wprowadziłaby więc zupełnie nowe rozwiązanie dla niepewnych korzyści. Cobb sugerował nawet, że można było być pewnym, iż nie wynikną z niej żadne dobre rezultaty. Odwołał się przy tym do treści raportu przekazanego Izbie, a potem odczytał go w całości⁹¹.

Rozpoczął od stwierdzenia, że rząd centralny⁹² ma ograniczone uprawnienia, i to poszczególne stany są upoważnione do regulowania i zarządzania wszystkimi sprawami na ich terenie. W celu ochrony, przede wszystkim przed zewnętrznymi wrogami, stany zawiązały konfederację, tworząc rząd centralny dla powszechnego bezpieczeństwa.

Lecz o ile Stany scedowały uprawnienia, które wydawały się konieczne dla realizacji ce-lów, dla którego [rząd] został utworzony, o tyle zachowały wszelkie niezbędne uprawnie-nia do niezależnego zarządzauprawnie-nia i kontroli nad sprawami niekolidującymi z interesami obywateli innych stanów⁹³.

Tym samym stany zazdrośnie strzegą swojej niezależności (jealous of their sepa-rate independence), zachowując wszystkie uprawnienia, które nie są niezbędne dla realizowania celów, dla których został utworzony rząd centralny. Dzięki temu jest

90 CG, 35^th Congress, 1^st Session, s. 1740. „The Committee on Public Lands have, this session, deter-mined to husband the public lands, and to economize their grants, in order to husband the means which the Government is to receive from the sale of those lands”.

91 CG, 35^th Congress, 1^st Session, s. 1740–1741; Land for Agricultural Colleges, Report No. 261, Raport Komisji do spraw Gruntów Publicznych, U.S. Serial Set, 35^th Congress, 1^st Session.

92 Użyte przez Cobba określenie – rząd centralny (central government) – było często stosowane w dziewiętnastowiecznych dyskusjach na opisanie rządu federalnego. W dalszej części tekstu będą uży-wane dokładne tłumaczenia określeń stosowanych w czasie dyskusji, aby oddać poziom świadomości adwersarzy, a także, by podkreślić brak powszechnej akceptacji dla roli, jaką odgrywał rząd federalny.

W warstwie semantycznej określenie rząd centralny, zwłaszcza w interpretacji Cooba, oznacza instytucję wtórną wobec władz stanowych; zob. też J.A. Daszyńska, op.cit., s. 34–39.

93 Land for Agricultural Colleges, op.cit., s. 1. „But while the States conceded the authority which was deemed necessary to the ends for which it was formed, they each retained, within themselves, all the powers necessary to the independent management and control of matters not involving the interests of

W dokumencie Redaktor naukowy serii prof. dr hab. Andrzei Mania ';fli (Stron 133-144)