Przykładowe zapisy w dzienniku i punkty z podstawy programowej
I. Słuchanie piosenki Taniec w deszczu. Rozmowa na temat jej tekstu.
Nauka refrenu piosenki na zasadzie echa muzycznego.
Zabawa hamująco-pobudzająca Tańczące krople.
Ćwiczenia poranne – zestaw nr 8.
II.1. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze z wykorzystaniem wiersza I. Słucho-rzewskiej Słota. Cele: rozwijanie mowy; poznawanie pogody, która jest późną jesienią.
Zabawa orientacyjno-porządkowa Pomiędzy kropelkami deszczu.
IV 2, IV 7 2. Odkrywanie litery e, E.
Koloro-wanie wybranych rysunków.
Zaznaczanie litery e, E w wyra-zach. Cel: rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
2. Odkrywanie litery e – małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
Układanie schematów i modeli dźwiękowych słów: ekran, Ewa.
Cele: rozwijanie umiejętności dokonywania analizy i syntezy słów o prostej budowie fonetycz-nej; rozpoznawanie i nazywanie poznanych liter.
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w pobliżu przedszkola – obser-wowanie chmur; określanie, czy będzie z nich padał deszcz; zabawa muzyczno-ruchowa Jesienny spacer; zabawa orientacyjno-porządkowa Pada deszcz.
III. Ćwiczenia badawcze Jaka jest woda?
Zabawa orientacyjno-porządkowa Deszczowe chmury.
Zabawa paluszkowa Parasol.
Cele główne
• rozwijanie mowy,
• poznawanie pogody, która jest późną jesienią,
• rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej,
• rozwijanie umiejętności dokonywania analizy i syntezy słuchowej,
• rozpoznawanie i nazywanie poznanych liter.
Cele operacyjne Dziecko:
• mówi wyraźnie,
• wymienia elementy pogody, która jest późną jesienią,
• rysuje po śladach rysunków,
• układa schematy i modele dźwiękowe słów o prostej budowie fonetycznej,
• rozpoznaje i nazywa litery: o, a, m – małe i wielkie, drukowane i pisane.
Przebieg dnia
• Słuchanie piosenki Taniec w deszczu (sł. i muz. K. Gowik).I Nagranie piosenki, odtwarzacz CD.
c
g f
B As
Es
g c B Es
Es B
Zi - mno, zi - mno już na dwo - rze, pa - da deszcz. Kwa - śna mi - na
nie po - mo - że, do - brze - wiesz! La - to od - fru - nę - ło f
Es c
As g c F B Es
Es B Es f B Es
f
c f B
B Es
As B Es
As G c
Es As
B
ra - zem z bo - cia - na - mi, zo - sta - wi - ło sta - do sza - rych chmur.
Gdy je - sien - ny pa - da deszcz, je - sień pod pa - ra - sol bierz.
Po przy - go - dę wy - rusz z nią bar - dzo mo - krą dro - gą. Cho - ciaż słoń - ca
tro - chę brak, roz - śmie-szy-my ca - ły świat! Ta - niec w de-szczu z pa - ra - so - lem
to nie żart! Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap.
W ka - łu - żach ka - lo - sza - mi chlap, chlap, chlap! Kap, kap, kap,
lub żądanie. Pod petycją podpisuje się wiele osób. Petycję składa się do władz lokalnych. Wyróżnia się także petycje ustne
Podczas śniadania.
I. Zimno, zimno już na dworze, pada deszcz.
Kwaśna mina nie pomoże, dobrze wiesz!
Lato odfrunęło razem z bocianami, zostawiło stado szarych chmur.
Ref.: Gdy jesienny pada deszcz, jesień pod parasol bierz.
Po pogodę wyrusz z nią bardzo mokrą drogą.
chociaż słońca trochę brak, rozśmieszymy cały świat!
Taniec w deszczu z parasolem to nie żart!
Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap.
W kałużach kaloszkami chlap, chlap, chlap!
Kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap, kap.
W kałużach kaloszami chlap, chlap, chlap!
II. Deszcz zagląda w nasze okna. Woła nas:
„Chodźcie do mnie trochę zmoknąć, czas w sam raz!
Zatańczymy razem pod parasolkami, ze mną nigdy nie znudzicie się!”
Ref.: Gdy jesienny…
III. Pada, stuka zimny deszczyk, żal go nam.
Kto pobiegnie za nim pierwszy: ty czy ja?
Trochę potańczymy w kurtkach i kaloszach, jesień z deszczem może nie być zła!
Ref.: Gdy jesienny…
• Rozmowa na temat piosenki.
N. zadaje dzieciom pytania.
− Jak zmienia się pogoda, kiedy nastaje jesień?
− Czy musi być smutno, kiedy pada deszcz?
− Co należy zabrać ze sobą, wychodząc na spacer w deszczowy dzień?
• Nauka refrenu piosenki na zasadzie echa muzycznego.
• Ćwiczenia emisyjne na sylabach: chlap, kap, plum, szu.
• Zabawa pobudzająco-hamująca Tańczące krople.
Trójkąt metalowy, tamburyn.
Dzieci biegają na palcach w określonym kierunku. N. gra na trójkącie metalowym. Kiedy N. zmieni instrument na tamburyn i uderza w niego miarowo, w rytmie ćwierćnut, dzieci tworzą koło. Ilość dzieci w kole wyznacza liczba dźwięków zagranych na tamburynie (od dwóch do sześciu).
• Ćwiczenia poranne – zestaw nr 8.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci, deszczyk pada.
Na hasło: Słońce świeci – dzieci swobodnie poruszają się po sali. Hasło: Deszczyk pada jest sygnałem do szybkiego zajęcia miejsc pod ścianami.
• Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Grzyby rosną po deszczu.
Dzieci wykonują przysiad z nisko opuszczonymi głowami, następnie powoli podnoszą się, przyjmując postawę stojącą, i układają z rąk nad głowami kapelusze grzybów.
• Skoki – Przez kałuże.
Szarfy.
Dzieci przeskakują w dowolny sposób przez szarfy (kałuże) rozłożone na podłodze.
• Ćwiczenia tułowia – Spływające krople.
Dzieci naśladują sposób spływania deszczowych kropli po szybie – z pozycji stojącej wolno opadają do przysiadu, płynnie poruszając tułowiem w różne strony.
• Ćwiczenie równowagi – Omijamy kałuże.
Dzieci maszerują w różnych kierunkach z wysokim unoszeniem kolan.
• Ćwiczenie uspokajające – Jesienny spacer.
Tamburyn.
Dzieci maszerują parami po obwodzie koła w rytm tamburynu. Podczas przerwy w grze zwracają się twarzami do siebie, powtarzają rymowankę, wyklaskując ją naprzemiennie w swoje dłonie i w dłonie partnera. Gdy jesień na dworze, deszczyk padać może.
II
Zajęcia 1. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze z wykorzystaniem wiersza I. Suchorzew-skiej Słota.
• Słuchanie fragmentu utworu Preludium A-dur op. 28 nr 7 – F. Chopina.
Nagranie utworu Preludium A-dur op. 28 nr 7 – F. Chopina, odtwarzacz CD.
Wypowiedzi dzieci na temat nastroju wysłuchanego utworu; określanie, z czym ten utwór się kojarzy (z deszczem).
• Improwizacje ruchowe przy ponownym słuchaniu utworu.
• Słuchanie wiersza.
Pada gęsty kapuśniaczek, Szare niebo ciągle płacze, Siąpi nudno,
• Rozmowa na temat wiersza.
− Co robi jesienny wiatr?
• Karty pracy, cz. 1, s. 64, 65.
Oglądanie zdjęć przedstawiających pogodę, jaka jest późną jesienią. Opowiadanie o niej.
Rysowanie po śladzie drogi Ady do parasola.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Pomiędzy kroplami deszczu.
Sylwety kropel deszczu, tamburyn.
N. rozkłada na dywanie sylwety kropel deszczu. Dzieci poruszają się w rytmie tamburynu, omijając sylwety. Podczas przerwy w grze przykucają i podnoszą krople do góry. Pojawie-nie się akompaniamentu jest sygnałem do położenia kropli i ponownego ruchu.
• Ćwiczenia słuchowe – Deszczowe odgłosy.
Nagranie dźwięków padającego deszczu, odtwarzacz CD.
Dzieci słuchają nagrania dźwięków padającego deszczu. Naśladują je poprzez uderzanie palcami rąk o podłogę.
• Zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami oddechowymi – Tańczące kropelki.
Wycięte z bibuły sylwety kropelek, zawieszone na nitkach (dla każdego dziecka).
Mokną pieski,
lub żądanie. Pod petycją podpisuje się wiele osób. Petycję składa się do władz lokalnych. Wyróżnia się także petycje ustne
Podczas śniadania.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali z kropelkami na nitkach. Jedno uderzenie w bębe-nek jest sygnałem do zatrzymania się i dmuchania na kropelki, dwa uderzenia w bębew bębe-nek – do ponownego, swobodnego ruchu.
• Rozmowa na temat późnej jesieni.
N. pyta:
− Jak mówimy na późną jesień? Dlaczego?
− Czym różni się późna jesień od pięknej, złotej jesieni?
− Jakie elementy pogody przeważają późną jesienią?
Zajęcia 2. Odkrywanie litery e, E. Zajęcia 2. Odkrywanie litery e: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przy-gotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 15–16.
• Ozdabianie figur według wzoru.
• Opisywanie, co przedstawia obrazek. Okre-ślanie pierwszych głosek w słowie ekran i nazwach rysunków. Rysowanie po śladach rysunków.
• Wyodrębnienie wyrazu podstawowego – ekran.
− Na czym oglądacie film w telewizorze lub w kinie?
• Analiza i synteza słuchowa słowa ekran.
Dzieci dzielą słowo ekran na sylaby i na głoski. Liczą, ile jest sylab i ile głosek. Poda-ją inne słowa rozpoczynaPoda-jące się głoską e (ekierka, emu, echo…), kończące się nią (ule, pomarańcze, motyle…), mające ją w środku (cebula, meble, klej…).
• Budowanie schematu słowa mama.
Białe kartoniki (dla każdego dziecka).
Dzieci dzielą słowo ekran na sylaby, układają i rozsuwają w odpowiedni sposób białe karto-niki. Potem zsuwają kartoniki i głośno wypo-wiadają całe słowo.
Następnie układają tyle białych kartoników, ile głosek słyszą w słowie ekran.
Wymawiają głośno głoski, dotykając kolejnych kartoników.
• Budowanie schematu słowa Ema.
Białe kartoniki.
N. wymawia słowo Ema (to imię psa z fil-mu) z podziałem na głoski, a dzieci synte-zują głoski i mówią głośno całe imię. Dzielą słowo Ema na sylaby i na głoski. Następnie układają z kartoników schemat słowa (jak wyżej).
• Budowanie modeli słów: ekran, Ema.
Kartoniki: czerwone, niebieskie.
Dzieci określają rodzaj głoski e:
wymawiają głoskę długo: eeeeeeeeee…
wymawiają ją krótko: e, e, e, e, e…
N. wyjaśnia, że głoska e jest samogłoską.
Oznaczamy ją kolorem czerwonym.
Pod schematami słów: ekran, Ema, dzieci zaznaczają miejsca głoski e na czerwono.
Następnie zaznaczają na czerwono pozo-stałe samogłoski (a). Pozopozo-stałe głoski (spół-głoski) oznaczają niebieskimi kartonikami.
• Odkrywanie litery e – małej i wielkiej, dru-kowanej i pisanej.
Kartoniki z literami e, E.
N. prezentuje litery e, E – małe i wielkie.
Dzieci umieszczają litery e, E we właści-wych miejscach pod modelami słów: ekran i Ema. N. przypomina, kiedy stosujemy wielkie litery.
• Umieszczenie poznanych wcześniej liter pod modelami słów: ekran, Ema.
Kartoniki z literami: a, A, o, O, m, M.
Dzieci układają kartoniki z literami: a, m, pod modelami słów: ekran, Ema.
• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, s. 24−27.
• Zaznaczenie na czerwono okienek – miejsc występowania głoski e w nazwach.
• Czytanie sylab, krótkiego tekstu wyrazowo--obrazkowego.
• Zaznaczenie na czerwono liter e, E w wyrazach.
• Dzielenie nazw obrazków na głoski. Wska-zywanie w każdym szeregu obrazka z naj-większą liczbą głosek i z najmniejszą liczbą głosek.
• Łączenie obrazków z ich schematami, wzbo-gacanymi literami, które w nich występują.
• Wodzenie palcem po literze e – małej i wiel-kiej, pisanej. Pisanie liter e, E po śladach, a potem – samodzielnie.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Spacer w pobliżu przedszkola – obserwowanie chmur; określanie, czy będzie z nich padał deszcz.
• Zabawa muzyczno-ruchowa Jesienny spacer.
Tamburyn.
Dzieci są kropelkami. Poruszają się przy dźwiękach tamburynu. Na przerwę w grze wyko-nują przysiad – kropelki spadły na ziemię. Zabawę powtarzamy.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Pada deszcz.
Bębenek.
Dzieci poruszają się po wyznaczonym miejscu w ogrodzie przedszkolnym, w rytmie wystu-kiwanym przez N. na bębenku. Podczas przerwy w grze przykucają, klaszczą i mówią za N.:
Kiedy deszcz pada, parasol rozkładam.
III
Tablica 7 – POGODA – Propozycje zabaw i aktywności, do wykorzystania według wyboru N. (przewodnik, cz. 1, s. 187).
lub żądanie. Pod petycją podpisuje się wiele osób. Petycję składa się do władz lokalnych. Wyróżnia się także petycje ustne
Podczas śniadania.
• Ćwiczenia badawcze – Jaka jest woda?
Butelki, woda, miska, kubeczki jednorazowe.
• Wielozmysłowe poznawanie wody:
− za pomocą dotyku – N. polewa dłonie dzieci słabym strumieniem wody, a potem mocnym strumieniem (naprzemiennie);
− za pomocą słuchu – N. wytwarza różne dźwięki z użyciem wody, potem robią to dzieci (przelewanie, chlapanie, kapanie, wstrząsanie butelkami napełnionymi częściowo wodą, uderzanie w wodę…);
− za pomocą wzroku – obserwowanie poruszającej się wody (wiry, fale…);
− za pomocą węchu – wąchanie wody;
− za pomocą smaku – picie wody.
Wyciągnięte wnioski:
Woda jest cieczą – bezwonną, bez smaku, przeźroczystą; przyjmuje kształt naczynia, do którego ją wlejemy.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Deszczowe chmury.
Paski ciemnoniebieskiej bibuły dla każdego dziecka, tamburyn.
Dzieci poruszają się w rytmie granym na tamburynie, machają paskami bibuły. Podczas przerwy w grze układają z pasków na podłodze kształt chmury. Dźwięki tamburynu są sy-gnałem do ponownego ruchu.
• Zabawa paluszkowa Parasol.
Dzieci:
Poszła pani na spacerek. palcami lewej dłoni naśladują chodzenie, Deszczowe chmury przywiał wiaterek. dmuchają przed siebie,
Gdy daleko od domu już była, palcami lewej dłoni (ułożonej w pionie) deszcz zaczął padać – dotykają wewnętrznej strony prawej dłoni parasol rozłożyła. (ułożonej poziomo), tworząc parasol, Gdy kropla za kroplą spadała, palcami lewej dłoni stukają w zewnętrzną
stronę prawej dłoni,
pani pod parasol się schowała. tworzą z dłoni parasol, Gdy deszczyk przestał padać,
parasol złożyła i do domu wróciła. palcami prawej dłoni naśladują chodzenie.
• Karty pracy, cz. 1, s. 64, 65.
Oglądanie zdjęć przedstawiających późną jesień. Opowiadanie o późnej jesieni. Rysowa-nie po śladzie rysunku drogi Ady do przedszkola.
Październik, tydzień 4 Idzie jesień… z deszczem