Przykładowe zapisy w dzienniku i punkty z podstawy programowej
I. Ozdabianie sweterków dla Ady i Olka według własnego pomysłu. Ryso-wanie po śladach rysunków motków wełny.
Zabawa rozwijająca koordynację słuchowo-ruchową – Gimnastyka.
Ćwiczenia poranne – zestaw nr 7.
II.1. Rozmowa na temat wełny – jej pochodzenia, właściwości. Cele: pozna-wanie zwierząt – owcy i barana; poznapozna-wanie pochodzenia wełny.
Zabawa ruchowa Nitka.
2. Wykonanie wełnianego obrazka. Cele: rozwijanie sprawności manual-nej; poznawanie wyrobów z wełny.
Zabawy na świeżym powietrzu: zabawa ruchowa Z woreczkiem na gło-wie; zabawa bieżna Wyścigi rzędów.
III. Opowiadanie historyjki obrazkowej Od pomidora do keczupu.
Zabawa ruchowa rozwijająca reakcję na sygnał – Zielone pomidory i czer-wone pomidory. Zabawy swobodne w wybranych
kącikach. Modelowanie struktury
dźwięko-wej nazw obrazków.
Cele główne
• poznawanie zwierząt: owcy i barana,
• poznawanie pochodzenia wełny,
• rozwijanie sprawności manualnej,
• poznawanie wyrobów z wełny.
Cele operacyjne Dziecko:
• rozpoznaje i nazywa owcę i barana,
• wie, skąd mamy wełnę i co z niej robimy,
• wykonuje wełniany obrazek.
Przebieg dnia
• Karta pracy, cz. 1, s. 62. I
Oglądanie zdjęcia. Wypowiadanie się na temat pochodzenia wełny. Ozdabianie sweterków dla Ady i Olka według własnego pomysłu. Rysowanie po śladach rysunków motków wełny – każdego innym kolorem.
• Zabawa rozwijająca koordynację słuchowo-ruchową – Gimnastyka.
Recytowanie wiersza B. Formy, połączone z obrazowaniem jego treści ruchem.
Unieś głowę w górę, pomrugaj oczami,
nadstaw uszy, przetrzyj oczy, zaklaszcz razem z nami.
Teraz skłon głęboki, uginaj kolana,
podskocz w górę, bo to przecież wspaniała zabawa.
• Ćwiczenia poranne – zestaw nr 7 (przewodnik, s. 135).
Opuść mocno głowę, teraz skłon głęboki i powoli obie ręce wyciągnij na boki.
lub żądanie. Pod petycją podpisuje się wiele osób. Petycję składa się do władz lokalnych. Wyróżnia się także petycje ustne
Podczas śniadania.
II
Zajęcia 1. Rozmowa na temat wełny – jej pochodzenia, właściwości.
• Słuchanie wiersza (zagadki) i jednoczesne rysowanie jego (jej) rozwiązania.
Dzieci rysują według tekstu zagadki.
Wygląda jak chmurka z ogonkiem jak rurka.
Ma kopytka, łebek mały, parę oczu, parę uszu.
Czy już wiesz, co to za zwierz?
• Rozmowa na temat wyglądu owcy i barana.
Zdjęcia owcy i barana.
N. wyjaśnia, że najwięcej owiec hoduje się w górach. Wypasa się je na górskich łąkach zwa-nych halami. Owcami opiekują się tam młodzi pasterze, zwani juhasami, i starsi pasterze, zwani bacami. Juhasi i bacowie mieszkają wtedy na hali, w szałasach pasterskich zwanych bacówkami.
Gdy owce podrosną i będą miały wystarczająco grubą sierść, zostają ostrzyżone. Z tego ostrzyżonego puchu przędzie się wełnę. Dzięki hodowli owiec mamy też mleko, skórę i mięso.
N. pyta:
− Czym różni się owca od barana? Które z nich daje mleko?
− Jak nazywają się sery owcze? (Bryndza, oscypek).
• Oglądanie wełny owczej (lub wyrobu z niej).
Szalik (czapka) z wełny owczej.
Dzieci dotykają wełny, ściskają ją; określają, jaka jest (szorstka, drapiąca).
• Zabawa Co znajduje się na końcu nitki?
Motki wełny z przywiązanymi na ich końcach obrazkami: barana, owcy, górala.
Chętne dzieci dostają motki z rozwiniętymi nitkami, na końcu których znajdują się obrazki.
Dzieci równocześnie zaczynają nawijać nitki na motki. Zwycięża dziecko, które zrobi to naj-szybciej. Nagradzane jest za to brawami. Dzieci dają obrazki wybranym przez siebie kole-gom (koleżankom), którzy (które) dzielą ich nazwy na sylaby (5-latki) lub na głoski (6-latki).
• Zabawa ruchowa Nitko, nitko, hej, niteczko.
Dzieci podają sobie ręce, tworząc długiego węża prowadzonego przez N. Mówią wspólnie z N. rymowankę i zaczynają się wolniutko owijać wokół niego, tworząc kłębek.
Nitko, nitko, hej, niteczko, hej, hej, hej. Zwijaj się nam równiutko, hej, hej, hej. W ładny kłębek nam się zwiń, tylko się nie rozerwij.
Następnie kłębek się rozwija, a dzieci mówią: Nitko, nitko, hej, niteczko, hej, hej, hej. Rozwijaj się nam równiutko, hej, hej, hej. W ładną nitkę nam się rozwiń, tylko się nie rozerwij.
• Karta pracy, cz. 1, s. 63.
Otaczanie niebieską pętlą dużych owiec, a czerwoną pętlą – małych owiec (jagniąt). Oce-nianie na oko, których jest więcej. Łączenie w pary małej owcy z dużą owcą. Liczenie ich.
Dorysowanie trawy, żeby owcom było w pętlach (zagrodach) przyjemnie.
Zajęcia 2. Wykonanie wełnianego obrazka.
• Dzielenie na sylaby (5-latki), na głoski (6-latki) słów: wełna, druty.
Druty do robienia swetrów, kłębek wełny.
N. demonstruje dzieciom druty, na których można zrobić sweter, i kłębek wełny. Dzieci dzielą słowa: druty, wełna, na sylaby (5-latki) i na głoski (6-latki).
• Rozmowa na temat: Co możemy zrobić z wełny?
Wełniane: czapka, szalik, rękawiczki, sweter.
N. demonstruje wykonanie krótkiego paska z wełny za pomocą drutów. Potem pokazuje wyroby wełniane: czapkę, szalik, rękawiczki, sweter. Dzieci oglądają je, przymierzają.
• Odwzorowanie wzorów z wełny (umieszczonych na tablicy).
Kartki z przyklejonymi do nich różnymi wzorami z wełny, kawałki wełny dla każdego dziecka.
Dzieci dostają po kawałku wełny. Wybierają jeden z wzorów umieszczonych na tablicy (np.
serce, chmurka, wąż, tulipan…) i układają ze swojego kawałka wełny taki sam wzór.
• Zabawa ruchowa Baranek bodzie.
Dzieci poruszają się po sali na czworakach. Są barankami. Na hasło: Baranek bodzie – opusz-czają nisko głowę, a następnie odrzucają ją w górę, wyciągając jednocześnie w przód. Na hasło: Baranki spacerują po hali – dzieci swobodnie czworakują.
• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.
Kartki z bloku technicznego, formatu A5, kartki z papieru kolorowego w formacie mniej-szym niż biała kartka, pędzle, klej, wełna z różnych kolorach.
Dzieci dostają kartki z bloku technicznego (formatu A5), papier kolorowy w mniejszym for-macie niż kartki, pędzle, kleje, wełnę w różnych kolorach.
• Naklejenie kartki papieru kolorowego na białą kartkę tak, żeby powstała ramka.
• Narysowanie na papierze kolorowym prostego wzoru (np.: słoneczka, kwiatka, samochodu…).
• Posmarowanie wzoru klejem przy użyciu pędzla.
• Ułożenie wełny na wzorze i przyciśnięcie jej palcami.
• Wykonanie prac przez dzieci.
• Porządkowanie miejsc pracy.
• Wspólne oglądanie wełnianych obrazków.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa ruchowa Z woreczkiem na głowie.
Woreczek dla każdego dziecka.
Dzieci dostają woreczki, kładą je na głowach i poruszają się po sali zgodnie z hasłem poda-nym przez N., np.: spacerują, biegają, wykonują przysiady, obroty…
• Zabawa bieżna Wyścigi rzędów.
Dwie piłki.
Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach. Pierwsza osoba w każdym rzędzie ma piłkę. Zada-niem dzieci jest dobiec do wyznaczonego miejsca, zostawić tam piłkę i wrócić na koniec swojego rzędu. Następna osoba rusza dopiero wtedy, kiedy pierwsza stanie na końcu rzę-du. Biegnie i przynosi piłkę itd.
• Zabawy na huśtawkach oraz innym sprzęcie znajdującym się w ogrodzie przedszkolnym.
• Oglądanie różnych pomidorów, degustowanie keczupu. III Pomidory w różnych kolorach i rozmiarach, keczup, łyżeczki.
Dzieci zamykają oczy. N. daje każdemu dziecku do ust odrobinę łagodnego keczupu. Dzie-ci rozpoznają po smaku, co to jest. N. pyta:
− Czego próbowaliście?
− Z czego otrzymujemy keczup?
Następnie dzieci oglądają pomidory umieszczone na dużym talerzu. Dotykają ich, ogląda-ją je, wąchaogląda-ją, chętne – próbuogląda-ją.
• Oglądanie obrazków historyjki Wyprawka, karta B, nożyczki.
• Dzieci dostają karty pracy z historyjką.
• Oglądają obrazki.
• Opowiadają, co dzieje się na obrazkach.
lub żądanie. Pod petycją podpisuje się wiele osób. Petycję składa się do władz lokalnych. Wyróżnia się także petycje ustne
Podczas śniadania.
• Wycinają obrazki i układają według kolejności zdarzeń.
• Opowiadają historyjkę.
• Nadają historyjce tytuł, np. Od pomidora do keczupu.
• Zabawa ruchowa rozwijająca reakcję na sygnał – Zielone pomidory i czerwone pomidory.
Szarfy w dwóch kolorach: zielone i czerwone, obrazek czerwonego pomidora, obrazek zie-lonego pomidora, nagranie skocznej melodii.
N. dzieli dzieci na dwie grupy – zielone pomidory i czerwone pomidory. W dwóch miej-scach sali umieszcza obrazki: czerwonego pomidora i zielonego pomidora. Dzieci w każdej grupie mają szarfy w odpowiednich kolorach. Pomidory poruszają się po sali przy nagra-niu skocznej melodii. Podczas przerwy w grze czerwone pomidory ustawiają się pod ob-razkiem czerwonego pomidora, zielone pomidory – pod obob-razkiem zielonego pomidora.
Zabawę powtarzamy.
• Zabawy swobodne w wybranych kącikach. • Modelowanie struktury dźwiękowej nazw obrazków.
Obrazki, kartoniki: białe, niebieskie, czer-wone.
Dzieci losują kolejno obrazki, układają schematy ich nazw, a potem – modele ich nazw. Głośno dzielą nazwy na głoski.
Październik, tydzień 3 Co z czego otrzymujemy