PIERWSZE STARANIA O FEDERALNE WSPIERANIE BADAŃ NAUKOWYCH W ROLNICTWIE

W trakcie nieudanych wysiłków w sprawie utworzenia federalnego uniwersytetu narodowego jego zwolennicy przekonywali o tym, jak bardzo może się on przyczynić do rozwoju badań, choćby za sprawą zinstytucjonalizowanych kontaktów naukowych z Europą. Także i pierwsza ustawa Morrilla nie umniejszała znaczenia badań - uczelnie nie tylko musiały kształcić warstwy pracujące, ale i przyczyniać się do rozwoju gospodarczego za pomocą nowych odkryć i wynalazków. Obowiązek publikowania raportów z badań i wysyłania ich do pozostałych koledżów oraz Smithsonian Institution miał z kolei ułatwić i przyspieszyć proces udostępniania wiedzy. Tak więc władza federalna niemal od samego początku swego istnienia wykazywała zainteresowanie wspieraniem nauki. Dowodem na to jest także konstytucyjny zapis o „popieraniu rozwoju nauki i użytecznych umiejętności przez zapewnienie na określony czas autorom i wynalazcom wyłącznych praw do ich dzieł czy wynalazków” [przypis 5.16].

Kongres miał za sobą długą historię wspierania prac naukowych w zakresie eksploracji bogactw naturalnych Stanów Zjednoczonych, co wiązało się z

koniecznością prowadzenia badań o charakterze geograficznym lub geologicznym.

Wymagało to nie tylko przyzwolenia na indywidualne działania i późniejszej ochrony wyników podjętych prac, ale także aktywnej finansowej zachęty władzy federalnej.

Do przykładów takiego wspierania nauki należy na przykład Narodowy Instytut Wspierania Nauki (National Institute for the Promotion of Science) utworzony

decyzją Kongresu w 1840 roku. Przy użyciu federalnego wsparcia miał się przyczyniać do rozwoju nauk ścisłych, a następnie stał się jedną z podwalin Smithsonian Institution [przypis 5.17].

Działania powstających Land Grant Act Colleges były jednak innej natury - miały przyczyniać się do ciągłego rozwoju wiedzy z zakresu rolnictwa oraz techniki i w ten sposób umożliwiać dalszą ekspansję gospodarczą całego kraju. Jak się jednak okazało, nie tylko pozyskanie odpowiedniej kadry naukowej było problemem.

Koledże napotykały niemałe trudności w przekazywaniu wiedzy rolnikom już

posiadającym swoje gospodarstwa. W danym stanie zazwyczaj powstawał jeden taki koledż, a zważywszy na wielkość takich stanów, jak Nowy Jork (141 205 km

kwadratowych), Wisconsin (169 790 km kwadratowych ) czy Illinois (250 941 km kwadratowych ), trudno się dziwić, że korzystanie z oferty jednej szkoły przy ówcześnie dostępnych środkach transportu mogło być mocno utrudnione [przypis 5.18].

Str. 166

Drugi problem wiązał się z brakiem precyzyjnych zapisów w pierwszej ustawie Morrilla. Stany zostały zobowiązane do utworzenia eksperymentalnych farm i lasów, gdzie studenci mogliby zdobywać praktyczną wiedzę, a profesorowie - prowadzić badania naukowe. Jednocześnie fundusze uzyskane ze sprzedaży ziemi, które miały być spożytkowane do stałego utrzymywania szkół, okazywały się zbyt małe, aby w każdym ze stanów można było efektywnie wyzyskać możliwości stwarzane przez eksperymentalne farmy i lasy.

Mimo to raporty prezentowane w Kongresie przez Komisarza Departamentu Rolnictwa już od 1863 roku wskazywały, że działania badawcze w dziedzinie rolnictwa mogą przynieść duże korzyści amerykańskim farmerom, a przez to i całej gospodarce. Pierwszy raport za rok 1862 (a więc przygotowany w czasie trwania wojny secesyjnej) rozpoczynał się od przytoczenia ustawy o utworzeniu

Departamentu Rolnictwa. Następnie wykazywano, jak bardzo zmieniło się

amerykańskie rolnictwo od czasu ogłoszenia Deklaracji Niepodległości i jak ważne było ono dla amerykańskiej gospodarki, nawet w czasie toczonego konfliktu. W kolejnej części raportu opisywano szczególne osiągnięcia, takie jak wystawa rolnicza z 1862 roku oraz osiągnięcia i ulepszenia wprowadzone w poszczególnych stanach.

Dostarczenie i upublicznienie tego rodzaju informacji pokrywało się z założeniami

Land Grant Act, który nakazywał przekazywanie wiedzy rolniczej do innych regionów kraju [przypis 5.19].

Układ przyjęty w pierwszym raporcie był powtarzany w kolejnych prezentowanych każdego roku przez Komisarza Rolnictwa. Wszystkie podkreślały, że badania i eksperymenty przeprowadzane w poszczególnych stanach przyczyniają się do zwiększenia wydajności produkcji rolnej oraz racjonalnalizacji gospodarki leśnej. Jak zaznaczono w raporcie za 1864 rok, zakrojona na szeroką skalę praca badawcza zaowocowała opublikowaniem ponad 30 000 artykułów. Obejmowało to nie tylko artykuły o charakterze naukowym, ale także wszelkie publikacje w ówczesnych gazetach, które mogły się przyczynić do propagowania wiedzy o skuteczniejszych metodach produkcji. Wskazywano przy tym, że właśnie takie popularne artykuły mają większą skuteczność oddziaływania, bo szybciej docierają do

zainteresowanych farmerów [przypis 5.20].

Raporty publikowane po zakończeniu wojny secesyjnej mogły się już bezpośrednio odwoływać do dokonań koledżów agrotechnicznych powołanych do życia na mocy Land Grant Act z 1862 roku. W kolejnych latach przedstawiano wyniki badań z zakresu gleboznawstwa czy stosowania nawozów sztucznych. Prezentowano także mniej lub bardziej udane próby wprowadzania nowych upraw bądź hodowli na terenie Stanów Zjednoczonych. I tak na przykład raport z 1869 roku donosił o nieudanych próbach uprawy herbaty w Południowej Karolinie, Tennessee oraz Kalifornii. W 1871 roku Komisarz donosił między innymi o możliwości uprawy juty, a w raporcie z 1884 roku wskazywano, jak w Stanach Zjednoczonych efektywnie może być używane sorgo jako roślina uprawna [przypis 5.21].

Str. 167

W kolejnych raportach w latach 1864-1867 wprost pojawiały się odniesienia do pierwszych stacji oraz farm eksperymentalnych. Już wówczas działały jako część istniejących szkół wyższych i przede wszystkim realizowały zadania związane z kształceniem. Tak pojmowane stacje prowadziły badania naukowe z zakresu nauk przyrodniczych niejako przy okazji i nie nastawiały się na prowadzenie

systematycznych i długofalowych prac. Raport z 1865 roku wskazywał na wsparcie dla badań w dziedzinie nauk rolniczych okazywane przez rządy w Europie. Jako przodujący przykład podawano Niemcy, gdzie utworzono sieć eksperymentalnych stacji badawczych, wyposażonych w kompletne laboratoria analityczne oraz

dysponujące niewielkim areałem, na którym można było prowadzić dalsze eksperymenty. Tak wyposażone stacje prowadziły nie tylko badania, ale również

„(…) uczyły rolników na czym polega różnica pomiędzy wyjaławianiem a uprawą ziemi, kształciły, jak rozumieć i korzystać z wyników przeprowadzonych badań, (…) wyznaczono wędrownych nauczycieli, współpracujących z tymi stacjami rolniczymi, a których zadaniem było przekazywanie dalej użytecznej wiedzy za pomocą

wykładów i dyskusji [przypis 5.22].”

Jak wyraźnie wskazywał Komisarz Rolnictwa w raporcie z 1866 roku, niemieckie stacje stały się nieodłączną częścią systemu edukacji umożliwiającą dostęp do wiedzy przedstawicielom obydwu płci [przypis 5.23].

W 1882 roku Komisarz Rolnictwa, George B. Loring, przedstawił krótkie

sprawozdanie w nawiązaniu do zgłoszonej propozycji utworzenia eksperymentalnej stacji badawczej w Dystrykcie Federalnym. Wskazywał w nim, że europejskie doświadczenia, zwłaszcza z Niemiec i Francji, potwierdzały niezwykłą przydatność i skuteczność działania tego rodzaju ośrodków zajmujących się badaniami gleby, wody, sposobów uprawy roślin i hodowli zwierząt, a także poszukiwaniem najkorzystniejszych gatunków czy odmian zwierząt i owoców. Odwołując się do opinii George’a C. Caldwella, profesora Uniwersytetu Cornella oraz prezydenta Columbian College in the District of Columbia (obecnie George Washington University) Williama Wilsona Corcorana, wskazywał, że podobnie powinno być również w Stanach Zjednoczonych. Wniosek płynący z przeglądu dokonań amerykańskich i europejskich naukowców był jednoznaczny - jak najbardziej wskazane było utworzenie tego rodzaju stacji eksperymentalnej [przypis 5.24].

Rezultatem przedstawionego sprawozdania było skierowanie sprawy do Komisji do spraw Rolnictwa, ale projekt utknął w komisji i nie doczekał się dalszych etapów procesu ustawodawczego [przypis 5.25].

Str. 168

Od czasu tego wystąpienia Goerge’a B. Loringa zaczynają się kilkuletnie starania o utworzenie eksperymentalnej stacji w stolicy kraju, Waszyngtonie, albo wielu stacji działających w poszczególnych stanach. Kongresmeni oraz senatorowie z różnych części Stanów Zjednoczonych przekazywali petycje zgłaszane przez

reprezentowanych przez nich obywateli, organizacje i zrzeszenia rolników albo przedstawiali własne postulaty ulepszania krajowego rolnictwa. Jako pierwszy

sprawę poruszył John Alexander Anderson (Kansas, republikanin), który przedstawił założenia własnego projektu ustawy (H.R. 5917) dotyczącego utworzenia narodowej rolniczej stacji badawczej na terenie Dystryktu Kolumbii [przypis 5.26]. Niedługo potem Cyrus Clay Carpenter (Iowa, republikanin) zgłosił w Izbie propozycję

utworzenia narodowych stacji eksperymentalnych, współpracujących z utworzonymi koledżami rolniczymi (H.R. 6610) [przypis 5.27].

Obydwa projekty utknęły w Komisji do spraw Rolnictwa, ale propozycje Andersona i Carpentera pokazywały dwa odmienne sposoby ujęcia kwestii stacji badawczych, przypominające wcześniejszy stosunek do federalnego wspierania szkolnictwa wyższego. Pomysł Andersona był zgodny z zamysłem utworzenia National University - chodziło o utworzenie jednej centralnej placówki, która miała służyć rolnictwu całego kraju. Takie rozwiązanie ułatwiało zapewnienie federalnej kontroli nad jej funkcjonowaniem - w związku ze swoim położeniem musiała podlegać władzy Kongresu. Ze względu jednak na wskazaną powyżej rozległość terytorialną kraju trudno sobie wyobrazić, by w jednym miejscu można było badać rolnictwo działające w tak zróżnicowanych warunkach glebowych i klimatycznych. Poza tym pozytywne skutki działania Land Grant Colleges wskazywały raczej na to, że

korzystniejsze byłoby rozwiązanie Carpentera, a więc sieć współpracujących z sobą stacji badawczych.

Do końca kadencji Kongresu obydwie propozycje nie doczekały się dalszych prac.

Dlatego 10 grudnia 1883 roku, po kolejnych wyborach, John Anderson ponownie zabrał głos w sprawach związanych z rolnictwem. Tym razem zgłosił jednocześnie aż trzy projekty ustaw: o rozszerzeniu uprawnień Departamentu Rolnictwa, co wiązałoby się między innymi z podniesieniem statusu jego kierownika z Komisarza na Sekretarza (H.R. 508); o utworzeniu w Izbie Reprezentantów stałej Komisji do spraw Rolnictwa (H.R. 509); oraz - ponownie - o utworzeniu narodowej stacji eksperymentalnej w mieście Waszyngton (H.R. 510). Z tych propozycji jedynie utworzenie Komisji do spraw Rolnictwa zostało zrealizowane [przypis 5.28].

Str. 169

Tego samego dnia Adoniram Judson Holmes (Iowa, republikanin) zgłosił propozycję ustawy o utworzeniu narodowych stacji eksperymentalnych działających we

współpracy z koledżami rolniczymi (H.R. 447) [przypis 5.29].

Sprawa powołania do życia oraz udzielenia federalnego wsparcia eksperymentalnym stacjom rolniczym zyskała w latach 80. 19 wieku na popularności. Z tego powodu coraz większa liczba kongresmenów przedstawiała petycje składane przez swoich wyborców. W dniu 21 lutego 1884 roku senator John Franklin Miller (Kalifornia, republikanin) przekazał petycję zgłoszoną przez California State Grange, sugerującą utworzenie sieci stacji rolniczych [przypis 5.30]. Podobną petycję przedłożyli Izbie Reprezentantów Burr W. Jones (Wisconsin, demokrata) (10 kwietnia) oraz Richard William Guenther (Wisconsin, republikanin) (17 kwietnia), wyrażając tym samym głosy gospodarstw rolnych z ich stanu [przypis 5.31]. Dopóki jednak były to głosy pojedynczych obywateli, Kongres mógł nawet nie tyle je lekceważyć, ile po prostu odkładać w nieskończoność zajęcie się tą sprawą.

W dniu 22 kwietnia 1884 roku John Miller przedłożył w Senacie jednomyślną rezolucję numer 10 legislatury Kalifornii, która wzywała wszystkich senatorów i reprezentantów z tego stanu, by podjęli wszelkie możliwe starania, aby ustawa o eksperymentalnych stacjach badawczych została uchwalona. James Thompson Farley (Kalifornia, demokrata) oczywiście poparł jeszcze tego samego dnia starania swego kolegi. Ta sama rezolucja 10 maja została zaprezentowana w Izbie

Reprezentantów przez Johna Raglana Glascocka (Kalifornia, demokrata) [przypis 5.32]. Wynikiem stanowczych działań kongresmenów z Kalifornii było przygotowanie raportu dotyczącego propozycji Holmesa, która po wniesieniu poprawek stała się projektem numer H.R. 7498, i której zasadniczym celem było rozszerzenie zapisów ustawy Morrilla - Wade’a o nakaz utworzenia eksperymentalnych stacji badawczych.

W dniu 2 lipca William Cullen (Illinois, republikanin) przedstawił w Izbie

Reprezentantów raport Komisji do spraw Rolnictwa. Wyraźnie w nim stwierdzano, że utworzony w 1862 roku Departament Rolnictwa miał między innymi za zadanie

„(…) zdobywać oraz szerzyć wśród obywateli Stanów Zjednoczonych użyteczną wiedzę dotyczącą rolnictwa, w szerokim tego słowa znaczeniu, a także uzyskiwać, pomnażać i propagować wśród obywateli nowe i wartościowe ziarna na zasiew i sadzonki [przypis 5.33].”

Raport wskazywał, że badania prowadzone w stolicy kraju, Waszyngtonie, mogą być zupełnie nieprzydatne gdzie indziej ze względu na odmienny klimat czy warunki glebowe. Co więcej - budżet Departamentu Rolnictwa był niewystarczający do prowadzenia niezbędnych eksperymentów.

Str. 170

Badania prowadzone natomiast w innych krajach (między innymi w Południowej Europie, Rosji, Wielkiej Brytanii czy Australii) sprawiły, że Stany Zjednoczone przestały być niekwestionowanym liderem w eksporcie zboża. Ze względu na rosnącą konkurencję na świecie niektóre ze stanów same utworzyły

eksperymentalne farmy, lecz taki wysiłek był niewystarczający. Postulowano zatem przekazywanie każdemu z 38 stanów oraz każdemu z terytoriów, które utworzyły koledże zgodnie z ustawą z 1862 roku, 15 000 dolarów rocznie na potrzeby

funkcjonowania eksperymentalnych farm badawczych. Jak wykazywano w raporcie, ustawa z 1862 roku okazała się bardzo owocna. Przekonywano, że korzyści z

wydatkowania z federalnego budżetu kwoty w wysokości 570 000 dolarów rocznie w celu zwiększenia wydajności pracy 7,5 mln ludzi pracujących na roli i przynoszących krajowi 2 200 mln dolarów przychodu nie podlegają dyskusji [przypis 5.34]. Z tego powodu zdecydowanie rekomendowano przyjęcie ustawy. Ze względu jednak na zbliżającą się wakacyjną przerwę dalsze prace nad projektem ustawy zostały

odłożone [przypis 5.35]. Należy od razu zwrócić uwagę na najważniejszą nowość w proponowanej ustawie - chodziło o przekazywanie instytucjom stanowym

działającym we współpracy z koledżami Land Grant corocznej sumy pieniędzy. To nie miało być jednorazowe wsparcie za pomocą posiadanej w nadmiarze, leżącej odłogiem ziemi. Przyjęcie ustawy oznaczałoby stałe finansowe zaangażowanie władzy federalnej we wspieranie stanowej działalności badawczo-edukacyjnej.

Ze względu na przerwę w obradach Kongresu wszelkie prace nad ustawami

dotyczącymi farm eksperymentalnych zostały wstrzymane. W czasie obrad drugiej sesji 48. Kongresu sprawa ta była jednak coraz częściej poruszana, przy coraz większym i wyraźniej okazywanym poparciu. Już pierwszego dnia wznowionych prac Kongresu Senator John F. Miller przedłożył po raz kolejny petycję California State Grange wzywającą do utworzenia sieci farm badawczych. W dniu 4 grudnia 1884 roku William R. Cox (Północna Karolina, demokrata) przedłożył podobny wniosek złożony przez obywateli reprezentowanego przez niego stanu, a 8 grudnia senator

Eugene Hale (Maine, republikanin) przedstawił propozycję prezydenta i członków rady Maine State College of Agriculture and Mechanic Arts wzywającą do

uchwalenia projektu ustawy numer H.R. 7498. Tego samego dnia w Izbie William R.

Cox przedstawił kolejną petycję - tym razem skierowaną przez University of North Carolina. Następnego dnia - podobny postulat Michigan State Board of Agriculture został przedstawiony przez Byrona Cutcheona (Michigan, republikanin) [przypis 5.36].

W kolejnych dniach podobne wnioski przedstawiali: 12 grudnia - Mathew C. Butler (senator, Południowa Karolina, demokrata) w imieniu obywateli tego stanu; 16 grudnia - Joseph W. Keifer (kongresmen, Ohio, republikanin) w imieniu Ohio University; 17 grudnia - George L. Yaple (kongresmen; Michigan, demokrata), ponownie w imieniu Michigan State Board of Agriculture; 19 grudnia – znów Joseph Keifer, w imieniu prezydenta oraz dwunastu profesorów Ohio State University; 24 grudnia - ta sama prośba została powtórzona przez Johna W. McCormicka

(kongresmen; Ohio, republikanin) [przypis 5.37].

Str. 171

Po świątecznej przerwie sprawa eksperymentalnych agrotechnicznych stacji badawczych znowu zagościła w Kongresie wspierana głosami między innymi:

California State University, Illinois State Horticultural Society, State Board of Agriculture of New Jersey, Wisconsin State University oraz New Jersey State

Agricultural Society [przypis 5.38]. Pomimo jednak licznego i ponawianego poparcia projekt ustawy nie doczekał się rozpatrzenia w czasie tej kadencji Kongresu.

Po kolejnych wyborach sprawa niemal natychmiast powróciła pod obrady. Jako pierwszy podniósł ją w Senacie James Z. George (Missisipi, demokrata) 10 grudnia 1885 roku. Przedstawił swój projekt ustawy o Utworzeniu rolniczych stacji

eksperymentalnych, we współpracy z koledżami utworzonymi w niektórych stanach na podstawie przepisów ustawy przyjętej 2 lipca 1862 roku (S. 372). W dniu 21 grudnia 1885 roku analogiczny projekt w Izbie Reprezentantów przedstawił

Adoniram J. Holmes (H.R. 643) [przypis 5.39]. W kolejnych dniach swoje poparcie dla ustawy zgłosili: John M. Allen (kongresmen, Missisipi, demokrata), Joseph E.

Outhwaite (kongresmen, Ohio, demokrata), Andrew G. Curtin (kongresmen, Pensylwania, demokrata) Augustus H. Pettibone (kongresmen, Tennessee, republikanin) [przypis 5.40]. Dnia 7 stycznia 1886 roku swoje poparcie dla ustawy

zgłosili Robert M. La Follette (kongresmen, Wisconsin, republikanin) oraz, co najważniejsze, William Henry Hatch (kongresmen, Missouri, demokrata). Wtedy to William Hatch po raz pierwszy okazał zdecydowane zainteresowanie ustawą, która następnie miała otrzymać jego imię [przypis 5.41]. W dniu 3 marca 1886 roku Hatch, jako członek Komisji do spraw Rolnictwa, przedstawił w Izbie Reprezentantów raport dotyczący proponowanej ustawy. Ze względu na to, że w Komisji omawiano wersję nieco zmienioną przez Hatcha, projekt nosił już nowy numer - H.R. 2933 [przypis 5.42].

Raport w swojej pierwszej części powtarzał ustalenia z 1884 roku. Komisja do spraw Rolnictwa dobitniej stwierdzała, że

„(…) żadne przekonanie pośród naszych obywateli nie jest silniejsze czy bardziej powszechne niż to, że obowiązkiem tego rządu jest, za pomocą każdych legalnie dostępnych mu środków, pomoc w zachowaniu i rozwoju zasobów rolnych kraju, w ten sposób wspierając nie tylko dobrobyt tych, którzy uczynili ten rodzaj

przedsiębiorczości źródłem swego utrzymania, ale obywateli wszystkich innych warstw [przypis 5.43].”

Str. 172

Hatch w dużo bardziej precyzyjny sposób wyliczył korzyści, jakie odnosiły Niemcy z działania tamtejszych stacji badawczych. Wskazywał także na rodzime

doświadczenia i osiągnięcia stacji badawczych działających między innymi w Connecticut (od 1877 roku), Północnej Karolinie (1877), New Jersey (1880) czy Nowym Jorku (1881), oraz na rolę, jaką odgrywały dla rozwoju rolnictwa koledże agrotechniczne [przypis 5.44]. Podobnie jak we wcześniejszym projekcie Holmesa, proponowano coroczne wsparcie federalne na działanie stanowych farm

badawczych w wysokości 15 tys. dolarów na każdy stan (lub terytorium).

Trzy dni później, 6 marca, głos w Izbie Reprezentantów zabrał Presley Thornton Glass (Tennessee, demokrata), wypowiadając się wprawdzie nie bezpośrednio w sprawie ustawy o eksperymentalnych farmach badawczych, tylko w odniesieniu do własnego projektu ustawy O wsparciu dla rolnictwa i innych celów (H.R. 2293) [przypis 5.45]. Pomysł Glassa dotyczył rolnictwa w zdecydowanie szerszym kontekście, ale rozumiał on także znaczenie działań farm badawczych. W swoim wystąpieniu wskazywał na ogromne znaczenie uprawy ziemi i hodowli dla rozwoju i

bogactwa Stanów Zjednoczonych, szacując że roczny dochód farm przekracza 3 mld dolarów. Zdaniem Glassa jednak, wobec zmieniającej się sytuacji, powiększania areału ziem uprawnych na Zachodzie, rolnictwo wymaga sięgnięcia po zdobycze nowoczesnej nauki. Kongresmen przytaczał przykłady badań nad użyciem

sztucznych i naturalnych nawozów, które doprowadziły do zwiększenia wydajności produkcji. Odwoływał się do przykładu pierwszej eksperymentalnej farmy założonej w 1843 roku w Anglii przez Goerge’a Lawsa, jako miejsca zajmującego się

badaniem gleby, nasion, nawozów i skutecznych sposobów uprawy:

„Osiągnięte rezultaty oraz korzyści dla rolnictwa były tak wspaniałe, że i Niemcy zaczęły zakładać takie badawcze farmy, a obecnie ponad sto ich działa pod kierunkiem i za pieniądze rządu. I w prawie każdym kraju w Europie jest ich mniej lub więcej. (…) Ten rząd tak niewiele zdziałał dla korzyści uprawiających ziemię, że łatwiej byłoby wyliczyć to, czego dokonał, niż to, w czym zawiódł. W istocie, farmerzy w tym kraju niewiele chcą od rządu, a i tak to niewiele jest wydawane skąpą ręką [przypis 5.46].”

Zważywszy na niewielkie, zdaniem Glassa, zaangażowanie władzy federalnej we wspieranie rolnictwa oraz na ogromne korzyści, jakie czerpała z niego cała

gospodarka (w tym i rząd), postulował, by zdecydowanie zwiększyć nakłady na rolnictwo, w tym i nie pomijając farm badawczych [przypis 5.47].

Str. 173

James George natomiast 21 kwietnia 1886 roku przedstawił w izbie wyższej stanowisko senackiej Komisji do spraw Rolnictwa i Leśnictwa, odnoszące się do zgłoszonej przez niego propozycji ustawy. Komisja nie wnosiła żadnych poprawek do projektu [przypis 5.48]. Dzięki temu 9 czerwca miała się w końcu rozpocząć w Senacie debata nad projektem ustawy, ale ze względu na nieobecność Jamesa George’a została przełożona. Kilka dni później, 18 czerwca, Senat podjął decyzję o odłożeniu dalszych dyskusji [przypis 5.49].

Wakacyjna przerwa sprawiła, że po raz kolejny nie przyjęto żadnego projektu ustawy dotyczącej eksperymentalnych farm badawczych. Przełom lat 1885/1886 pokazał jednak, że coraz więcej ludzi chciało wprowadzenia tego rozwiązania znanego i stosowanego z powodzeniem w Europie. Co jeszcze ważniejsze - także w łonie

Kongresu pojawiła się liczniejsza grupa polityków, którzy doceniali wartość badań naukowych w dziedzinie rolnictwa i korzyści płynące z ich późniejszego

wykorzystania. Dla przyszłości ustawy niebagatelne znaczenie miało to, że poparł ją William Henry Hatch, który w roku następnym doprowadził do jej uchwalenia.