METODOLOGIA BADAŃ
B. przeprowadzony w roku 2006
4. A NALIZA WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH PRZEPROWADZONYCH W
4. A
NALIZA WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH PRZEPROWADZONYCH W2004
ROKUOpinie młodzieży pełnosprawnej znającej problematykę niepełnosprawno-ści i zaangażowanej w pracę wolontariatu na rzecz osób z dysfunkcja wzroku czy słuchu.
W badaniach wzięło udział czterdzieści dwie osoby z Liceum nr 1 w Trzeb-nicy, z klas maturalnych. Grupa I - 20 osób, którym tematyka niepełnosprawnych nie była obca i grupa II - 22 osoby z klasy niemającej styczności z osobami nie-pełnosprawnymi. Grupa młodzieży, której tematyka osób niepełnosprawnych nie była obca to klasa, która opiekowała się na zasadzie wolontariatu dziećmi
z Ośrodka Szkolno Wychowawczego Dzieci Niepełnosprawnych w Trzebnicy.
Opinie tych uczniów przedstawiam na podstawie otrzymanych odpowiedzi, jakie zostały podane w ankiecie przeprowadzonej w śród nich. Opinie te przedstawiam w formie zagadnień dostrzeganych przez młodzież i nauczycieli.
Na pytanie zadane w ankiecie - Jakie dostrzegasz w swoim otoczeniu formy integracji ze środowiskiem ludzi niepełnosprawnych i czy uważasz, że należy coś zmienić? otrzymałem odpowiedzi w wyniku których sformułowa-łem następujące zagadnienia.
GRUPA I (20 RESPONDENTÓW):
1. Postrzeganie ludzi niepełnosprawnych.
W zależności od stopnia dysfunkcji na: lepszych i gorszych.
2. Przedstawienie w jak najszerszy sposób form i sposobów integracji osób nie-pełnosprawnych w życiu społecznym.
Ponad 90% młodzieży opowiedziało się pozytywnie. Jako formy integracji proponowano:
a. olimpiady sportowe,
b. wspólne imprezy integracyjne, c. obozy letnie,
d. obozy zimowe,
e. wszelkie formy warsztatów,
f. prace na rzecz osób niepełnosprawnych, g. podniesienie poziomu opieki zdrowotnej.
3. Bariery architektoniczne.
Ponad 92% przyznaje, że jest to jeden z najtrudniejszych problemów.
4. Kojarzenie osób niepełnosprawnych ze złą sytuacją materialną.
Ponad 80% postrzega zależność między tymi dwoma czynnikami.
5. Pomoc osobom niepełnosprawnym w ich codziennym życiu poprzez organi-zacje lub instytucje do tego powołane.
100% badanych opowiedziało się pozytywnie.
6. Prowadzenie akcji charytatywnych na rzecz osób niepełnosprawnych.
70% badanych opowiedziało się pozytywnie.
7. Wprowadzenie szkolnictwa integracyjnego.
85% badanych stwierdza pilną konieczność wprowadzenia jako podstawo-wą formę integracji.
8. Satysfakcja z pomocy osobom niepełnosprawnym.
100% młodzieży opowiedziało się pozytywnie.
9. Osobiste postrzeganie problemu.
90% badanych określa to jako „świadomość problemu”. A 60% z nich okre-śla to jeszcze głębiej jako przeżycia duchowe.
10. Traktowanie osób niepełnosprawnych na równi z osobami pełnosprawnymi bez względu na różnice w wyglądzie fizycznym.
70% badanych opowiedziało się pozytywnie.
11. Samorealizacja w pomocy osobom niepełnosprawnym.
30% badanych opowiedziało się pozytywnie.
12. Problem wstydu własnej ułomności.
30% badanych opowiedziało się pozytywnie.
13. Brak lub niedostrzeganie integracji we współczesnym świecie.
30% badanych opowiedziało się pozytywnie.
14. Nadzieja, że wejście do Unii Europejskiej spowoduje polepszenie i lepszą in-tegracje społeczno-prawną osób niepełnosprawnych.
25% badanych w tej grupie jest przekonanych o pozytywnych skutkach dla osób niepełnosprawnych, jakie niesie wstąpienie Polski w szeregi państw Unii Europejskiej.
GRUPA II (22 RESPONDENTÓW ):
1. Ograniczony i rzadki kontakt z osobami niepełnosprawnymi.
Badana grupa stwierdza bardzo mały lub prawie żaden kontakt z osobami niepełnosprawnymi.
2. Postrzeganie ludzi niepełnosprawnych wywołujące różne reakcje.
Grupa badanej młodzieży stwierdza, że reakcje na widok osób niepełnospraw-nych to:
a. śmiech, b. głupi śmiech, c. milczenie, d. współczucie.
3. Bariery architektoniczne.
70% badanych stwierdza, że to jeden z najgłówniejszych problemów.
4. Pomoc osobom niepełnosprawnym w ich codziennym życiu poprzez organi-zacje lub instytucje do tego powołane.
100% badanych opowiedziało się pozytywnie.
5. Przedstawienie w jak najszerszy sposób form i sposobów integracji osób nie-pełnosprawnych w życiu społecznym.
Ponad 80% młodzieży opowiedziało się pozytywnie. Jako formy integracji proponowano:
a. olimpiady sportowe,
b. wspólne imprezy integracyjne, c. obozy letnie,
d. obozy zimowe, e. spotkania religijne.
6. Wprowadzenie szkolnictwa integracyjnego.
60% badanych tej grupy opowiedziało się za wprowadzeniem nauczania osób niepełnosprawnych w szkołach masowych.
7. Traktowanie osób niepełnosprawnych na takim samym poziomie intelektual-nym jak osoby pełnosprawne.
15% badanych opowiedziało się pozytywnie.
8. Akceptacja niepełnosprawności w społeczeństwie.
40% badanych opowiedziało się pozytywnie.
9. Zmiana postaw ludzkich w stosunku do osób niepełnosprawnych.
15% opowiedziało się pozytywnie.
10. Postrzeganie osób niepełnosprawnych przez pryzmat własnej osobowości (samego siebie).
5% badanych opowiada się pozytywnie.
11. Teoretyzowanie, co zrobić, żeby było lepiej, bez podawania konkretnych przykładów.
10% badanych chciało, by sytuacja osób niepełnosprawnych była lepsza, ale nie wiedzą jak to zrobić.
12. Bark spostrzegania - widzenia ludzi niepełnosprawnych w społeczeństwie.
20% badanych stwierdza, że nie znają takich ludzi.
13. Brak lub niedostrzeganie integracji we współczesnym świecie.
25% badanych stwierdza, że nie dostrzegają żadnych form integracji we wła-snym środowisku.
14. Za stan istniejący, sytuacji osób niepełnosprawnych w społeczeństwie winne są obie strony, czyli osoby niepełnosprawne i osoby pełnosprawne.
15% badanych złożyło taka deklarację.
Podsumowując wyniki badań otrzymane w tych grupach respondentów z Li-ceum w Trzebnicy nie sposób zauważyć jak różne jest ich podejście do zjawiska niepełnosprawności. Samo postrzeganie tego zjawiska powoduje u respondentów całkiem inne zachowania i reakcje. Jedni traktują osoby niepełnosprawne tak sa-mo jak osoby pełnosprawne a drudzy jako osoby naznaczone społecznie „ jako inne”.
Drugie badanie zostało przeprowadzone w Ośrodku Szkolno Wychowaw-czym Dzieci niewidomych we Wrocławiu. W badaniach wzięło udział trzydzieści cztery osoby. Grupa I - 10 osób z pierwszej klasy Technikum, grupa II to 4 osoby z pierwszej klasy Zasadniczej Szkoły Zawodowej, grupa III 12 osób z IV klasy Li-ceum Zawodowego, grupa IV dwie osoby z II klasy Zasadniczej Szkoły Zawodo-wej, grupa V - 8 osób z drugiej klasy Technikum. Opinie tych uczniów przedsta-wiam na podstawie otrzymanych odpowiedzi, jakie zostały podane w ankiecie przeprowadzonej w śród nich. Opinie te przedstawiam w formie zagadnień do-strzeganych przez młodzież.
Na pytanie zadane w ankiecie - Jakie dostrzegasz w swoim otoczeniu formy integracji ze środowiskiem ludzi niepełnosprawnych i czy uważasz, że należy coś zmienić? otrzymałem odpowiedzi w wyniku których sformułowałem następujące zagadnienia.
GRUPA I (10 RESPONDENTÓW ).
1. Wprowadzenie szkolnictwa integracyjnego.
65% badanych tej grupy opowiedziało się za wprowadzeniem nauczanie osób niepełnosprawnych w szkołach masowych.
2. Bariery architektoniczne.
100% badanych stwierdza, że to jeden z najgłówniejszych problemów.
3. Akceptacja własnej ułomności.
40% badanych czuje potrzebę akceptacji takim jakim jest.
4. Porównywanie się z rówieśnikami pełnosprawnymi przy każdej formie inte-gracji, a zwłaszcza kiedy spotkanie następuje pierwszy raz.
70 % badanych stwierdza potrzebę pewnej samooceny, że ja nie jestem wcale gorszy.
5. Oczekiwanie tych samych praw jakie mają ludzie pełnosprawni.
90% badanych opowiedziało się pozytywnie.
6. Oczekiwanie pomocy od ludzi pełnosprawnych wychodzących od „serca”, a nie z obowiązku czy litości.
100% badanych stwierdza, że chcą się czuć jak wszyscy inni i pomoc im udzielona nie powinna wychodzić poza ramy „normalności” przyjęte w życiu społecznym.
7. Oczekiwanie i brak tolerancji w życiu społecznym.
80% badanych stwierdza istnienie takich zjawisk.
8. Przedstawienie w jak najszerszy sposób form i sposobów integracji osób nie-pełnosprawnych w życiu społecznym.
Ponad 90% młodzieży opowiedziało się pozytywnie. Jako formy integracji proponowano:
a. olimpiady sportowe,
b. wspólne imprezy integracyjne, c. obozy letnie,
d. obozy zimowe,
e. wszelkie formy warsztatów,
f. podniesienie poziomu opieki zdrowotnej.
g. spotkania religijne
9. Nadzieja, że wejście do Unii Europejskiej spowoduje polepszenie i lepszą in-tegrację społeczno-prawną osób niepełnosprawnych.
45% badanych w tej grupie jest przekonanych o pozytywnych skutkach dla osób niepełnosprawnych jakie niesie wstąpienie Polski w szeregi państw Unii Europejskiej.
GRUPA II (4 RESPONDENTÓW ).
1. Wprowadzenie szkolnictwa integracyjnego.
75% badanych tej grupy opowiedziało się za wprowadzeniem nauczanie osób niepełnosprawnych w szkołach masowych.
2. Oczekiwanie takich samych praw jakie maja ludzie pełnosprawni.
75% badanych opowiedziało się pozytywnie.
3. Pomoc osobom niepełnosprawnym w ich codziennym życiu.
100% potwierdziło taka potrzebę.
GRUPA III (12 RESPONDENTÓW ).
1. Przedstawienie w jak najszerszy sposób form i sposobów integracji osób nie-pełnosprawnych w życiu społecznym.
Ponad 80% młodzieży odpowiedziało pozytywnie. Jako formy integracji pro-ponowano:
a. olimpiady sportowe,
b. wspólne imprezy integracyjne, c. obozy letnie,
d. obozy zimowe,
e. wszelkie formy warsztatów,
f. podniesienie poziomu opieki zdrowotnej.
g. dyskoteki.
2. Wprowadzenie szkolnictwa integracyjnego.
80% badanych tej grupy opowiedziało się za wprowadzeniem nauczania osób niepełnosprawnych w szkołach masowych.
3. Zmiana postaw ludzkich w stosunku do osób niepełnosprawnych.
30% opowiedziało się pozytywnie.
4. Silna potrzeba akceptacji niepełnosprawności przez otoczenie.
50% badanych widzi potrzebę takiej akceptacji w życiu społecznym.
5. Oczekiwanie pomocy od ludzi pełnosprawnych wychodzących od „serca”, a nie z obowiązku czy litości.
80% badanych, chce się czuć jak wszyscy inni ludzie i że pomoc im udzielo-na nie powinudzielo-na wychodzić poza ramy „normalności” życia społecznego.
6. Brak możliwości integracji i tolerancji w życiu społecznym.
60% badanych opowiedziało się pozytywnie.
GRUPA IV (2 RESPONDENTÓW ).
1. Brak jakichkolwiek form integracji.
100% badanych opowiedziało się pozytywnie.
GRUPA V (8 RESPONDENTÓW ).
1. Traktowanie osób niepełnosprawnych na równi z osobami pełnosprawnymi bez względu na różnice w wyglądzie fizycznym.
60% osób badanych chciała, by te różnice nie były w ogóle dostrzegane.
2. Przedstawienie w jak najszerszy sposób form i sposobów integracji osób nie-pełnosprawnych w życiu społecznym.
Ponad 70% młodzieży opowiedziało się pozytywnie. Jako formy integracji proponowano:
a. olimpiady sportowe,
b. wspólne imprezy integracyjne, c. obozy letnie,
d. obozy zimowe,
e. wszelkie formy warsztatów,
f. podniesienie poziomu opieki zdrowotnej.
g. dyskoteki.
3. Winą za różnicę w sposobie postrzegania osób niepełnosprawnych należy obarczyć Ośrodki Szkolno Wychowawcze dla młodzieży niepełnosprawnej.
60% badanych tej grupy potwierdziło niezrozumiały dla nich kreowany w tych Ośrodkach wizerunek osoby niepełnosprawnej.
4. Brak jednoznacznych kryteriów kwalifikacyjnych do nauki osób niepełno-sprawnych w ośrodkach specjalnych czy szkołach masowych.
40% badanych chciałoby się jednak uczyć w szkołach masowych.
5. Wyjście z integracją poza Ośrodki Specjalne da lepsze efekty asymilacji osób niepełnosprawnych w społeczeństwie.
40% badanych twierdzi że wyjście z rówieśnikami na miasto, prywatkę czy spacer da większe efekty integracji niż ta którą proponują Ośrodki Specjalne.
NAUCZYCIELE (20 RESPONDENTÓW )
1. Przedstawienie w jak najszerszy sposób form i sposobów integracji osób nie-pełnosprawnych w życiu społecznym to przede wszystkim informacje me-dialne (TV radio i prasa).
Ponad 90% badanych odpowiedziało pozytywnie. Jako formy integracji pro-ponowano:
a. olimpiady sportowe,
b. wspólne imprezy integracyjne, c. obozy letnie,
d. obozy zimowe,
e. wszelkie formy warsztatów,
f. podniesienie poziomu opieki zdrowotnej.
2. Edukacja o ludziach niepełnosprawnych powinna być przekazywana od naj-młodszych lat.
Ponad 80% badanych opowiedziało się pozytywnie.
3. Bariery architektoniczne.
Ponad 90% przyznaje, że jest to jeden z najtrudniejszych problemów.
4. Wprowadzenie szkolnictwa integracyjnego.
80% badanych tej grupy opowiedziało się za wprowadzeniem nauczania osób niepełnosprawnych w szkołach masowych.
5. Rozwijanie jak najszerszej formy wolontariatu.
Ponad 60% badanych opowiedziało się pozytywnie.
6. Traktowanie osób niepełnosprawnych na równi z osobami pełnosprawnymi bez względu na różnice w wyglądzie fizycznym.
70% badanych opowiedziało pozytywnie.
7. Prawidłowe dopasowanie programu nauczania do stopnia niepełnosprawno-ści.
80% badanych opowiedziało się pozytywnie.
8. Problem izolacji dzieci niepełnosprawnych przez samych rodziców.
Badani stwierdzają, iż jest to częste zjawisko ochrony dzieci niepełnospraw-nych przed krzywdą ze strony rówieśników.
Integracja osób niepełnosprawnych powinna być pod szczególną opieką państwa.
Pewne nadzieje badani pokładają w dostosowaniu polskiego prawa do prze-pisów unijnych (zwłaszcza dotyczących osób niepełnosprawnych).
Jak inny jest punkt widzenia osób dotkniętych niepełnosprawnością. Badani na plan pierwszy wysuwają likwidację wszelkich barier powodujących jakiekolwiek różnice w traktowaniu i życiu osób niepełnosprawnych. Barier, które niejednokrot-nie utrudniają a niejednokrot-nie pomagają.