Od 1 grudnia 1929 roku do 28 lutego 1938 roku pracowała w Szkole Głównej Gospo-darstwa Wiejskiego w Warszawie, a mianowicie:
– od 1 grudnia 1929 roku do 30 września 1930 roku w charakterze zastępcy młodszego asystenta Zakładu Meteorologii i Klimatologii Wydziału Rolniczego w ilości 30 godzin zajęć tygodniowo;
– od 1 listopada 1930 roku do 30 września 1932 roku w charakterze zastępcy młod-szego asystenta Zakładu Statystyki Matematycznej Wydziału Ogrodniczego w ilości 9 godzin zajęć tygodniowo;
– od dnia 1 października 1932 roku do 30 września 1934 roku w charakterze starszego asystenta tegoż Zakładu w ilości 6 godzin tygodniowo;
– od dnia 1 października 1934 roku do 28 lutego 1938 roku prowadziła wykłady i ćwi-czenia zlecone z teorii statystyki i matematyki wyższej dla studentów Wydziałów Ogrodniczego i Rolniczego oraz ćwiczenia z metodyki opracowywania doświadczeń polowych(została zwolniona na własne żądanie).
W roku akademickim 1936/37 kierowała Zakładem Statystyki Matematycznej.
Równocześnie, w latach 1928–1937, pracowała w Zakładzie Biometrycznym Instytutu im. M. Nenckiego kierowanym przez Jerzego Neymana, który był jej opiekunem nauko-wym. Napisała z nim 5 prac wspólnych.
W dniu 12 listopada 1932 roku zwróciła się do Rady Wydziału Ogrodniczego SGGW z prośbą o dopuszczenie jej do egzaminu ścisłego na stopień doktora nauk ogrod-niczych na podstawie przedstawionej pracy pt. Uogólnienie metody korelacji
wielo-rakiej na przypadek gdy eliminowana zmienna jest niemierzalna. Pozytywne oceny tej
pracy przedstawili profesorowie Michał Korczewski (dziekan Wydziału Ogrodniczego SGGW) i Stefan Mazurkiewicz (dziekan Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uni-wersytetu Warszawskiego). Egzamin ścisły ze statystyki i genetyki odbył się 5 lipca 1934 roku przed Komisją w składzie: prof. dr Michał Korczewski – przewodniczący, prof. dr Stefan Mazurkiewicz – członek i prof. dr Edmund Malinowski – członek. Wynik egzaminu ścisłego Komisja uznała za zadowalający. Dziekan Wydziału Ogrodniczego działając z upoważnienia i w imieniu Rady Wydziału Ogrodniczego nadał w dniu 5 lipca 1934 roku inż. Karolinie Iwaszkiewicz stopień doktora nauk ogrodniczych. Se-nat Akademicki SGGW na posiedzeniu w dniu 20 stycznia 1938 r. nadany stopień za-twierdził. Uroczystość promowania na stopień doktora odbyła się w dniu 29 stycznia 1938 roku.
Była członkiem Polskiego Towarzystwa Statystycznego.
Od 1 marca 1938 roku do 30 kwietnia 1943 roku pracowała w Centralnym Biurze Staty-stycznym Zarządu Miejskiego m. Wilna.
W roku 1940 wyszła za mąż za lekarza weterynarii Juliana Wiłunasa.
Od 16 marca 1947 roku do 31 lipca 1952 roku pracowała w Przedsiębiorstwie Zieleni m. Wilna jako mistrz sadownik upraw kwiatowych.
Od 1 sierpnia 1952 roku do 30 czerwca 1959 roku pracowała jako starszy wykładowca w Katedrze Botaniki Państwowego Instytutu Pedagogicznego w Wilnie oraz jednocze-śnie od 10 października 1953 roku do 31 sierpnia 1957 roku kierowała Stacją Biologicz-ną tego Instytutu.
W roku 1958 rozwiodła się z Julianem Wiłunasem.
W dniu 15 sierpnia 1959 roku podjęła pracę na stanowisku adiunkta w Pracowni Bio-metrii Zakładu Metodyki i Organizacji Badań Naukowych Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach.
W dniu 22 stycznia 1963 roku zawarła w Gliwicach związek małżeński z Romualdem Gintowtem, synem Aleksandra i Adolfiny z Krupowiczów.
Z dniem 15 maja 1963 roku została służbowo przeniesiona z Puław do Pracowni Ekono-miki Zakładu Warzywnictwa IUNG w Warszawie.
Z dniem 1 czerwca 1964 roku przeszła na emeryturę.
Jako emerytka, pozostając w Warszawie, w okresie od 1 czerwca 1964 roku do 30 czerw-ca 1966 roku była zatrudniona na etacie adiunkta w wymiarze 1/4 etatu w Pracowni Biometrii w IUNG w Puławach.
Od 1 lipca 1966 roku do 31 sierpnia 1967 roku pracowała jako adiunkt na ¼ etatu w In-stytucie Warzywnictwa w Skierniewicach.
Karolina Iwaszkiewicz-Gintowt była siostrą pani Marii Ulińskiej, która przed II wojną światową współpracowała z Zakładem Biometrii Instytutu im. M. Nenckiego, a od roku 1954 również pracowała w Pracowni Biometrii IUNG w Puławach. Wspólnie napisały 2 książki:
– Zasady planowania rolniczego ścisłego doświadczenia polowego, Państwowe
Wydaw-nictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1960 (współautorka: M. Ulińska),
– Wytyczne do wykonywania obserwacji polowych w doświadczeniach ze zbożami,
Pań-stwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1965 (współautorzy: M. Ulińska i G. Uliński).
Jest autorką lub współautorką dwunastu opublikowanych prac (oryginalnych) oraz czterech książek.
Do najważniejszych należą:
– Counting virulent bacteria and particles of virus, Acta Biologiae Experimentalis 6 (1931),
110–142 (współautor: J. Neyman),
– Statistical problems in agricultural experimentation, The Suplement to the Journal of
the Royal Statistical Society, Vol. II, No. 2, 1935, 107–180 (współautorzy: S. Kołodziej-czyk i J. Neyman).
Zmarła 30 lipca 1999 roku w Warszawie. Pochowana jest na Cmentarzu Północnym w Warszawie (14 aleja, 6 rząd).
Źródła
Materiały archiwalne: Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach, Instytutu Uprawy, Na-wożenia i Gleboznawstwa w Puławach oraz Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Andrzej Jopkiewicz urodził się 24 maja 1939 roku w Warszawie w rodzinie robotniczej. W 1963 roku ukończył studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1963–1969 Andrzej Jopkiewicz pracował w Muzeum Historycznym m.st. War-szawy w Dziale Bibliografii. W tym okresie opracowywał hasła do III tomu Bibliografia
Warszawy: wydawnictwa ciągłe 1864–1903 pod redakcją Janusza Durko.
Następnie w latach 1969–1973 Andrzej Jopkiewicz pełnił funkcję kustosza Centralnej Biblioteki Wojskowej w Oddziale Bibliografii Wojskowej Zakładu Bibliografii Wojskowej i Badań Naukowych. W tym okresie wchodził w skład zespołu opracowującego Polską
bibliografię wojskową.
W 1973 roku Andrzej Jopkiewicz został dyrektorem Centralnej Biblioteki Statystycznej im. Stefana Szulca i pełnił tę funkcję do 1996 roku, po czym w latach 1996–2004 praco-wał na stanowisku zastępcy dyrektora CBS.
Andrzej Jopkiewicz był inicjatorem wielu rozwiązań rozwojowych, kształtujących profil naukowy Centralnej Biblioteki Statystycznej. Przede wszystkim znacząco rozszerzył zada-nia Działu Bibliografii CBS, który prowadził prace m.in. nad wydawaniem wielotomowych serii: „Bibliografia Wydawnictw GUS”, „Bibliografia piśmiennictwa demograficznego” oraz „Bibliografia Piśmiennictwa Statystycznego (bez wydawnictw GUS)”, „Roczniki statystycz-ne świata w zbiorach CBS”, „Zestawienia Bibliograficzstatystycz-ne” i „Biuletyn CBS”.
Utworzył również Dział Informacji Statystycznej CBS, który aż do 1993 roku, kiedy to powstał Departament Informacji GUS, pełnił funkcję obecnego Centralnego Informato-rium Statystycznego GUS. W dziale tym zatrudniano obok bibliotekarzy wykonujących m.in. kwerendy biblioteczne także znakomitych emerytowanych statystyków (np.