Urodził się 10 kwietnia 1923 roku w rodzinie żydowskiej. Jego rodzinne miasto Kowel leży na Wołyniu w Małopolsce Wschodniej (dzisiejsza Ukraina, 65 km od granicy z Pol-ską). Ojciec Froim był buchalterem, matka Liza nie pracowała zawodowo i zajmowała się domem. Swoją edukację rozpoczął w 1930 roku szkole w powszechnej, a kontynu-ował od 1936 roku w gimnazjum w Kowlu. Wybuch II wojny światowej i zajęcie tere-nów wschodniej Polski przez wojska rosyjskie przerwały jego naukę w gimnazjum. Gdy w 1941 roku ukończył szkołę średnią został zmobilizowany do tzw. batalionu robotni-czego i z nim skierowany w głąb Rosji, w okolice Saratowa nad Wołgą. Po zakończeniu służby rozpoczął studia na Wydziale Ekonomicznym ewakuowanego do Saratowa Uni-wersytetu Leningradzkiego. Aresztowany w 1943 roku został skazany na pobyt w obo-zie pracy. Ciężko pracował fizycznie (m. in. przy zbiorze bawełny) aż do 1948 roku, kiedy to zwolniony z obozu zdecydował się na powrót z „nieludzkiej ziemi” do Polski.
Holokaust odbił się tragicznie na rodzinie, gdyż wszyscy jego najbliżsi zginęli. Osa-motniony osiedlił się we Wrocławiu i tam jesienią 1948 roku podjął studia na Wydziale Finansów Wyższej Szkoły Handlowej. Wyrazem sympatii do niego i zrozumienia jego sytuacji osobistej był fakt, że w środowisku studenckim zwany był Kuzynem. Po trzech i pół roku ukończył pierwszy stopień studiów z dyplomem ekonomisty-statystyka. Jesz-cze w czasie studiów został zatrudniony jako zastępca asystenta w Katedrze Statysty-ki, kolejno awansował na asystenta i starszego asystenta. W 1953 roku obronił pracę magisterską na temat Reorganizacja sprawozdań statystycznych w przedsiębiorstwach
elektromontażowych napisaną pod kierunkiem profesora Jana Falewicza. W 1954 roku
został adiunktem. W 1960 roku w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu (powsta-łej z przekształcenia się Wyższej Szkoły Handlowej) obronił pracę doktorską Ludność
żydowska w Polsce w świetle danych spisu ludności z dnia 9 XII1931. Studium statystyczne.
Po doktoracie został służbowo przeniesiony do Katedry Statystyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. Całą swoja dalszą karierę zawodową i
na-ukową, aż do przejścia na emeryturę w 1993 roku, związał z Uniwersytetem. Od 1969 roku był kierownikiem Zakładu Statystyki i Badań Operacyjnych Instytutu Nauk Admi-nistracyjnych na Wydziale Prawa i Administracji.
Habilitację uzyskał w 1971 roku na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej Zasiedlenie Dolnego Śląska w latach 1945–1965 na tle gospodarki
regio-nu na Wydziale Gospodarki Narodowej Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu.
W tymże roku otrzymał stanowisko docenta na uniwersytecie. W latach 1980–1987, jako członek pierwszej ekipy dziekańskiej, wybranej demokratycznie po wprowadzeniu nowej ustawy o szkolnictwie wyższym, przez dwie kadencje był prodziekanem Wydzia-łu Prawa i Administracji do spraw dydaktyki. Profesorem w dziedzinie nauk ekonomicz-nych został w 1987 roku.
Był członkiem Komitetu Nauk Demograficznych PAN i Komisji Ekonomicznej Wrocław-skiego Oddziału PAN. Po reaktywacji PolWrocław-skiego Towarzystwa Statystycznego był prze-wodniczącym jego Oddziału we Wrocławiu.
Zmarł 28 stycznia 1995 roku, pochowany został na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
Jego dorobek naukowy to 120 pozycji, w tym monografie, studia, podręczniki, skrypty, zbiory zadań, recenzje i opracowania redakcyjne publikacji zbiorowych.
Wyniki jego rozprawy doktorskiej opublikowane w książce pt. Ludność żydowska w
Pol-sce w okresie międzywojennym. Studium statystyczne, Zakład Narodowy im. Ossolińskich,
Wrocław-Warszawa-Kraków 1963 były pierwszą w powojennej literaturze naukowej pracą wykorzystującą dane spisu ludności z 1931 roku do rzetelnego przedstawienia stanu, struktury oraz ruchu naturalnego i wędrówkowego ludności żydowskiej. Zawarł w niej gruntowną analizę podstawowych cech demograficznych, poziomu wykształce-nia, struktury społecznej, zatrudniewykształce-nia, źródeł utrzymania i udziału Żydów w gospodar-ce narodowej kraju przed II wojną światową.
Rozprawa habilitacyjna to z kolei wszechstronna synteza procesów demograficznych na powojennym Dolnym Śląsku, powiązana z przemianami ekonomicznymi i czynnika-mi natury politycznej i społecznej. Za pomocą korelowania z innyczynnika-mi procesaczynnika-mi – szcze-gólnie z procesami industrializacji – wyjaśniono w niej ich wpływ na zjawiska ludno-ściowe oraz sformułowano ciekawe hipotezy i wnioski.
Wiele jego rozpraw i artykułów dotyczyło zagadnień zastosowania statystyki w prak-tyce ekonomicznej, na przykład badań ankietowych pracowników handlu, rzemieśl-ników, ludności żydowskiej, badań wpływu uprzemysłowienia na kształtowanie się zjawisk demograficznych i społecznych, a nawet statystyki przestępczości. Szczególne miejsce w jego działalności naukowej zajmowała dydaktyka. Był znakomitym wykła-dowcą na różnego typu zajęciach na uczelni, zawsze starannie przygotowanym i chęt-nym do udzielania pomocy w nauce studentom.
Był autorem i współautorem licznych podręczników, skryptów i zbiorów zadań ze staty-styki, często wznawianych i cieszących się powszechną opinią o ich znakomitej warto-ści dydaktycznej. Pod jego opieką powstało ponad 700 prac dyplomowych i magister-skich, wypromował trójkę doktorów nauk ekonomicznych, był recenzentem wielu prac naukowych oraz organizatorem sympozjów i konferencji.
Prof. S. Bronsztejn ma wybitne zasługi w procesie integrowania środowiska statystyków na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie. Przez swoją działalność w Polskim Towarzystwie Sta-tystycznym doprowadził do nawiązania współpracy między statystykami-praktykami z urzędów statystycznych i statystykami pracującymi na wyższych uczelniach w całym regionie.
Z jego inicjatywy powołano „Przegląd Statystyczny Śląska Dolnego i Opolskiego”, został też pierwszym redaktorem owego periodyku.
Posiadał wielką wiedzę i cieszył się zasłużonym autorytetem moralnym w środowisku, był zarazem człowiekiem niezwykle uczciwym i skromnym.
Źródła
Jurek T., hasło: Szyja Bronsztejn, Słownik biograficzny statystyków polskich. GUS, PTS, Warszawa 1998, s. 36–37.
Matwijowski K., Profesor dr hab. Szyja Bronsztejn, w: Studia Historyczno-Demograficzne, pod red. K. Matwijowskiego, T. Jurka, Acta Universitatis Wratislaviensis, No 1876, Prawo CCLI, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1996, s. 5–13.
Mika E., Bibliografia prac prof. dr. hab. Szyi Bronsztejna za lata 1957–1995, w: Studia Hi-storyczno-Demograficzne, pod red. K. Matwijowskiego, T. Jurka, Acta Universitatis Wra-tislaviensis, No 1876, Prawo CCLI, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1996, s. 15–22.
Profesor zwyczajny, dr habilitowany, statystyk i ekonometryk. Długoletni kierownik Ka-tedry Badań Operacyjnych. Organizator i dziekan Wydziału Zarządzania i Informatyki w latach 1976–1984, a w okresie 1984–1990 prorektor ds. Rozwoju i Współpracy z Za-granicą Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.
Władysław Bukietyński urodził się 23 lipca 1928 roku w Brześciu nad Bugiem.
W roku 1948 rozpoczął pierwszy rok studiów w Wyższej Szkole Handlowej we Wrocła-wiu i studia na Wydziale Finansów. Dwa lata później (1950) został zatrudniony w ów-czesnej już Wyższej Szkole Ekonomicznej na stanowisku zastępcy asystenta, a później asystenta w Katedrze Statystyki.
W 1954 roku złożył egzamin magisterski oraz awansował na stanowisko adiunkta w Ka-tedrze Statystyki i Metod Rachunku Ekonomicznego.
W latach 1956–1964 był adiunktem w Katedrze Matematyki, po czym (na własną proś-bę) został zatrudniony na tym samym stanowisku ponownie w Katedrze Statystyki. W tym okresie napisał pracę doktorską pt. Niektóre teoretyczne problemy statystycznej
analizy popytu, którą obronił w 1963 roku.
W roku 1976 (5 lipca) uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych w zakresie ekonometrii.
Pełniąc funkcję Członka Komisji Rektorskiej ds. Współpracy z Uczelniami Zagranicznymi oraz Członka Rady Naukowej Zakładów Naukowo-Badawczych przy AE, uzyskał w roku 1979 tytuł profesora nadzwyczajnego. W roku 1992 został mianowany na stanowisko pro-fesora zwyczajnego. W roku 1996 zostaje Dyrektorem Instytutu Cybernetyki Ekonomicznej.