Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej I. Poznajemy pojazdy – oglądanie zdjęć, katalogów i albumów tematycznych.
Znajdź taki sam pojazd – gra memory.
Zabawa ruchowa z zestawu zabaw ruchowych nr 3.
IV 19 IV 11 I 8 II. Przejście przez ulicę – rozmowa inspirowana opowiadaniem Ewy
Stadt-müller Zebra na drodze. Cele: zapoznanie z zasadami bezpiecznego po-ruszania się po drodze, rozwijanie mowy.
Spacer na najbliższe skrzyżowanie. Obserwowanie ruchu drogowego, ze szczególnym zwróceniem uwagi na poruszanie się pieszych po drodze.
III 7, IV 5
I 4, II 7, III 7 III. Rozmowa na temat spaceru – podsumowanie i uporządkowanie
wiadomości zdobytych przez dzieci.
Słuchanie i rozmowa na temat piosenki Bezpieczne przejście.
Ćwiczenie Klaszczemy – rozwijające poczucie rytmu.
IV 5 IV 7, IV 5 IV 7 Cele główne
• zapoznanie z zasadami bezpiecznego poruszania się po drodze,
• rozwijanie mowy.
Cele operacyjne Dziecko:
• wymienia etapy bezpiecznego przechodzenia przez ulicę oraz stosuje się do nich (m.in.
podczas zabaw i wycieczki); nazywa kolory znajdujące się na sygnalizatorze świetlnym i wyjaśnia, co one oznaczają,
• wypowiada się na temat opowiadania.
Przebieg dnia
• Poznajemy pojazdy – oglądanie zdjęć, katalogów i albumów tematycznych. I
Zdjęcia, katalogi, albumy przedstawiające różne pojazdy, np.: samochody (różne marki), autobus, tramwaj, pociąg, rower.
N. układa na stole zdjęcia przedstawiające różne pojazdy, katalogi oraz albumy o tema-tyce motoryzacyjnej. Dzieci podają nazwy pojazdów, a następnie wyklaskują je, dzieląc rytmicznie (na sylaby). Jeśli potrafią, podają marki samochodów przedstawionych na zdję-ciach. Wskazują te pojazdy, które najczęściej spotykają, idąc lub jadąc do przedszkola.
• Znajdź taki sam pojazd – gra memory.
Kartoniki ze zdjęciami pojazdów (po dwa zdjęcia tego samego pojazdu).
N. układa na stole umieszczone na małych kartonikach zdjęcia różnych pojazdów (począt-kowo np. pięciu). Prosi, aby dzieci podały ich nazwy. Następnie układa obok taki sam ze-staw zdjęć pojazdów i miesza je ze sobą. Układa oba zeze-stawy na stole (zdjęciami do dołu).
Dzieci odkrywają kolejne kartoniki i szukają par, tj. jeśli trafią na dwa jednakowe obrazki – biorą je i układają przed sobą, jeśli nie znajdą pary – ponownie je zakrywają. Po zakoń-czeniu zabawy dzieci z pomocą N. liczą, ile udało im się zebrać punktów (każda poprawnie znaleziona para to jeden punkt). Jeśli dzieci dobrze radzą sobie z zadaniem, N. zwiększa liczbę kartoników.
Zestaw zabaw ruchowych nr 3 (do wykorzystania według wyboru N.).
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Uliczne sygnały.
Szarfa dla każdego dziecka w jednym z 4 kolorów: czerwonym, zielonym, niebieskim, żół-tym, cztery skakanki, tamburyn.
N. oznacza dzieci szarfami w kolorach: czerwonym, zielonym, niebieskim, żółtym. Układa w sali cztery skakanki (wzdłuż) – miejsca do parkowania. Dzieci są samochodami. Porusza-ją się po sali w rytm wygrywany przez N. na tamburynie. Na przerwę w grze zatrzymuPorusza-ją się i parkują w wyznaczonym miejscu, czyli przy jednej ze skakanek (dzieci mające szarfy w tym samym kolorze stają jedno obok drugiego, przodem do skakanki). Zabawę powta-rzamy kilka razy.
• Zabawa bieżna Na ulicy.
Krążek dla każdego dziecka, krążki w kolorach: czerwonym, zielonym, żółtym.
N. wręcza każdemu dziecku krążek (kierownicę). Dzieci (samochody) uważnie obserwują, jakiego koloru krążek podnosi do góry N. i postępują zgodnie z zasadami ruchu drogowe-go. Kiedy N. podniesie do góry krążek w kolorze zielonym, samochody jadą. Kiedy dzieci zobaczą krążek czerwony, zatrzymują się. Jeśli natomiast N. podniesie krążek w kolorze żółtym, samochody stoją i naśladują uruchamianie silnika.
• Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Samochód w tunelu.
Obręcze.
N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Dzieci z pierwszego zespołu stają naprzeciwko siebie i trzy-mają obręcz, opierając ją o podłogę. Z obręczy powstaje tunel. Drugi zespół ustawia się w rzędzie przed tunelem. Dzieci kolejno przechodzą przez obręcze na czworakach. Po przejściu wszystkich dzieci następuje zmiana ról.
• Zabawa ruchowa z elementem równowagi – Znaki przy drodze.
Tamburyn.
Dzieci poruszają się po sali w rytmie wygrywanym przez N. na tamburynie. Na przerwę w grze stają na jednej nodze, tak jak znaki drogowe przy ulicy. Ręce unoszą nad głowę, tworząc z nich koło. Starają się jak najdłużej utrzymać równowagę, stojąc na jednej nodze.
• Zabawa ruchowa z elementem skoku – Zebra.
Pasy wycięte z białego papieru.
N. układa na podłodze białe pasy papieru. Dzieci ustawiają się w rzędzie, jedno za drugim.
Kolejno przeskakują obunóż między białymi pasami, starając się nie nadepnąć na żaden z nich.
Zajęcia 1. Przejście przez ulicę – rozmowa inspirowana opowiadaniem Ewy Stadtmül-II ler Zebra na drodze.
• Zabawa na powitanie.
Dzieci siedzą w kole. N. mówi: Witam dzieci, które przyjechały do przedszkola samochodem, przyszły pieszo, przyjechały autobusem, przyjechały rowem itp. Powitane dzieci wstają i się kłaniają.
• Słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller Zebra na drodze.
Książka (s. 8–9) dla każdego dziecka.
Dzieci siadają na dywanie. N. rozdaje książki i zaprasza do wysłuchania opowiadania. Czy-tając opowiadanie, prezentuje ilustracje do niego.
– Zapraszam was na wycieczkę – uśmiechnęła się pani. – Pospacerujemy sobie wokół na-szego przedszkola i przyjrzymy się znakom drogowym, które można tu zobaczyć.
Średniakom nie trzeba było dwa razy tego powtarzać. Raz-dwa ubrały się i stanęły w pa-rach.
– Ciekawe, kto zauważy najwięcej znaków – mrugnęła do nich pani.
– Jest, jest pierwszy! – zawołał Kubuś, gdy tylko kolorowa gromadka wyszła przedszkolną bramą.
– Taka dziewczynka z lizakiem!
– Mój tata mówi na nią „Agatka” i zawsze wtedy hamuje – pochwalił się Bartek.
– Wiecie, co ten znak oznacza? – spytała pani.
– Przedszkole? – próbowały się domyślić „Biedronki”.
– Nie tylko. Ostrzega on wszystkich kierowców, że w tym miejscu mogą pojawić się dzieci – zaczęła tłumaczyć pani. – Takie znaki można spotkać blisko szkół, przedszkoli, parków, placów zabaw – jednym słowem: wszędzie tam, gdzie najczęściej bywacie.
– A tam jest „Jacek i Agatka” – zawołała Kasia, podbiegając pod znak przedstawiający dwójkę dzieciaków.
– To dlatego, że niedaleko jest szkoła – wyjaśniła pani.
– A ten duży pan jak ma na imię? – zainteresowała się Lena, wskazując na znak informujący o przejściu dla pieszych.
– Nie mam pojęcia – przyznała pani. – Może jakieś imię mu wymyślimy…
– Najlepiej śmieszne – zaczął podskakiwać Jaś.
– Może… Idzi – zaproponowała pani i od razu przyszedł jej do głowy wierszyk.
Gdzie pan idzie, panie Idzi?
Czy kierowca pana widzi?
Wierszyk wywołał salwę śmiechu i w tak doskonałych nastrojach średniaki dotarły do przej-ścia dla pieszych.
– Zanim wejdziemy na pasy, trzeba popatrzeć w lewo, potem w prawo, jeszcze raz w lewo i dopiero w drogę – zaczęła tłumaczyć pani. – Kiedy kierowca zobaczy, że ktoś wszedł na zebrę, musi się zatrzymać i go przepuścić.
– Na co wszedł? – nie zrozumiał Maciek.
– Chyba domyślasz się, dlaczego białe pasy namalowane na czarnej jezdni tak właśnie na-zywamy? – uśmiechnęła się pani.
Całą drogę do przedszkola Ada wyobrażała sobie prawdziwą zebrę, która kładzie się na przejściu dla pieszych, żeby było ją widać z daleka i żeby małe zwierzątka mogły bezpiecznie przejść na drugą stronę. Po obiedzie narysowała taki obrazek i przyniosła go do domu.
– Tato, ona nie wie, co to jest zebra! – parsknął śmiechem Olek na widok siostrzanego dzieła.
Tata zerknął na rysunek córeczki i uśmiechnął się od ucha do ucha.
– Powieszę go sobie nad biurkiem – oświadczył – żeby zawsze uważać na zebry.
• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.
Książka (s. 8–9) dla każdego dziecka.
N. zadaje pytania:
– Jakie znaki dostrzegły dzieci na wycieczce po okolicach przedszkola?
– Co należy zrobić, by bezpiecznie przejść przez ulicę?
• Zabawa ruchowa Przejście przez ulicę.
Prostokąty wycięte z białego i z czarnego papieru, skakanki, tamburyn, gwizdek, szarfy w dwóch kolorach.
N. z pomocą dzieci układa w sali skakanki, tworząc z nich ulicę, oraz białe prostokąty i czar-ne prostokąty (przejście dla pieszych). Dzieli dzieci na dwa zespoły, oznaczając je szarfami w dwóch kolorach. Dzieci z pierwszego zespołu (samochody) ustawiają się przed ulicą.
Dzieci z drugiego zespołu (piesi) stoją przed przejściem dla pieszych. Przy dźwiękach tam-burynu samochody poruszają się po ulicy (raz szybciej, raz wolniej). Na sygnał N. – gwiz-dek – samochody zatrzymują się, a na ulicę wchodzą piesi. Przechodząc na drugą stronę, zachowują poznane zasady ruchu drogowego: patrzą w lewo, w prawo, kolejny raz w lewo i przechodzą przez ulicę. Następuje zmiana ról.
• Zapoznanie z sygnalizatorem świetlnym.
Wycięty z czarnej tektury lub czarnego sztywnego kartonu prostokąt w kolorze czarnym, z dwoma otworami (okienkami) w kształcie koła, z przyklejoną na nich bibułą: na jednym – czerwoną, na drugim – zieloną, latarka.
Dzieci siedzą w półkolu. N. podświetla latarką od tyłu raz czerwone, a raz zielone bibuł-kowe okienko na czarnej tekturze. Pyta, z czym dzieciom kojarzą się te sygnały. Pokazuje zdjęcie sygnalizatora świetlnego. Pyta, gdzie dzieci go widziały i jakie jest jego znaczenie.
Zwraca uwagę na budowę sygnalizatora świetlnego.
• Nauka na pamięć rymowanki I. Fabiszewskiej. Naśladowanie ruchów według instrukcji N.
Czerwony krążek i zielony krążek.
Dzieci powtarzają tekst rymowanki, wykonując jednocześnie odpowiednie ruchy. N. pod-nosi do góry krążki w kolorach odpowiednich do słów rymowanki.
Dzieci:
Spójrz na światło – jest zielone. podnoszą do góry obie ręce, zaciskają i otwierają dłonie
(naśladują pulsowanie światła),
Śmiało idź na drugą stronę. opuszczają dłonie i maszerują w miejscu, Gdy się zmieni na czerwone, podnoszą do góry obie ręce, zaciskają dłonie, przejście masz już zabronione. opuszczają ręce i stoją nieruchomo.
• Karta pracy, cz. 1, nr 9 Dzieci:
− rysują drogę mamy, taty, Olka i Ady do przedszkola,
− wskazują palcem znaki, które widzą w drodze do swojego przedszkola.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Spacer na najbliższe skrzyżowanie.
Kamizelka odblaskowa dla każdego dziecka.
N. przypomina zasady obowiązujące podczas spaceru: chodzenie parami, poruszanie się prawą stroną chodnika, założenie kamizelek odblaskowych. Podczas spaceru zwraca uwa-gę na znaki drogowe, sygnalizatory świetlne, oznakowanie przejścia dla pieszych, zacho-wanie pieszych i pojazdów podczas zmiany świateł, dźwięki.
• Rozmowa na temat spaceru. Podsumowanie i uporządkowanie wiadomości zdobytych III przez dzieci.
Obrazki przedstawiające najbardziej znane znaki drogowe, np. przejście dla pieszych.
Dzieci opowiadają o swoich wrażeniach ze spaceru. Opisują zaobserwowany sposób prze-chodzenia pieszych przez ulicę, dokonują oceny ich zachowania i uzasadniają swoje zda-nie. Wymieniają nazwy pojazdów, jakie poruszały się po ulicy, oraz znaki drogowe, które udało im się zapamiętać. Odnajdują je na obrazkach. N. wyjaśnia ich znaczenie.
• Słuchanie i rozmowa na temat piosenki Bezpieczne przejście (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pie-trzak).
Nagranie piosenki Bezpieczne przejście, odtwarzacz CD.
Umiarkowanie
Zie - lo - ne świa - tło nad dro-gą świe - ci, na dru-gą stro - nę za - pra-sza dzie - ci.
Prze-chodź po pa - sach na dru-gą stro - nę, kie - dy się pa - li świa - tło zie - lo - ne.
I. Zielone światło nad drogą świeci, na drugą stronę zaprasza dzieci.
Ref.: Przechodź po pasach na drugą stronę, kiedy się pali światło zielone.
II. Czerwone światło widać z daleka.
Co to oznacza? Stop! Proszę czekać!
Ref.: Czerwone światło – w miejscu stoimy, na drugą stronę nie przechodzimy!
• Ćwiczenie rozwijające poczucie rytmu – Klaszczemy.
Nagranie piosenki Bezpieczne przejście, odtwarzacz CD.
Dzieci swobodnie maszerują w określonym kierunku, w rytmie piosenki. Podczas przerwy w muzyce dzieci się zatrzymują. N. śpiewa wybrany przez siebie dwutaktowy fragment piosenki, równocześnie wyklaskując jego rytm. Dzieci powtarzają go: najpierw zbiorowo, następnie – indywidualnie.
Wrzesień, tydzień 3 Moja droga do przedszkola