Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej I. Równym krokiem po zebrze – ćwiczenia rozwijające koordynację
wzrokowo--ruchową.
Ćwiczenie ortofoniczne – Dźwięki dochodzące z ulicy.
Zabawa orientacyjno-porządkowa Uliczne sygnały.
I 9 I 9, IV 2 I 5 II. Zajęcia umuzykalniające przy piosence Bezpieczne przejście. Cele:
samo-dzielne wykonywanie poznanej piosenki, rozwijanie dykcji i artykulacji.
Zabawy na świeżym powietrzu: zabawa ruchowa Światła drogowe. Zaba-wy paskami krepiny.
II 9, IV 2, IV 7 I 4, I 5, I 6 III. Wypowiadanie się na temat prawidłowego sposobu przechodzenia
przez ulicę, gdy nie ma na niej sygnalizacji świetlnej.
Kolorowe sygnały – wykonanie sygnalizatora świetlnego według wzoru.
Zabawa rozwijająca orientację przestrzenną – Instruktor.
IV 5 I 7, IV 1 I 5
Cele główne
• samodzielne wykonanie poznanej piosenki,
• rozwijanie dykcji i artykulacji.
Cele operacyjne Dziecko:
• śpiewa piosenkę,
• recytuje tekst piosenki – głośno, cicho.
Przebieg dnia
• Równym krokiem po zebrze – ćwiczenia rozwijające koordynację wzrokowo-ruchową. I Dla każdego dziecka: kartki A4 w kolorze czarnym, prostokąty wycięte z białego papieru formatu A4, klej, odtwarzacz CD, nagranie muzyki w rytmie marsza.
N. układa na stole kartki w kolorze czarnym oraz długie prostokąty wycięte z białego papie-ru. Dzieci przyklejają prostokąty na kartkach, tworząc z nich zebrę (przejście dla pieszych).
N. włącza nagranie utworu w rytmie marsza. Dzieci rytmicznie dotykają białych pasków papieru (kolejno, od dołu do góry) – najpierw dowolnym palcem prawej dłoni, potem do-wolnym palcem lewej dłoni, a następnie równocześnie palcami jednej dłoni i drugiej dłoni.
Jeśli dzieci nie mają problemu z wykonaniem ćwiczenia, N. zwiększa stopień trudności, prosząc, aby ponownie wykonały ćwiczenie, używając do tego celu po kolei każdego pal-ca prawej dłoni i lewej dłoni (od małego palpal-ca do kciuka).
• Ćwiczenie ortofoniczne – Dźwięki dochodzące z ulicy.
Odtwarzacz CD, nagranie odgłosów dochodzących z ulicy (np.: samochodu, motoru, tram-waju, roweru), zdjęcia różnych środków lokomocji.
N. włącza kolejno nagrania odgłosów, które można usłyszeć na ulicy, np.: samochodu, mo-toru, tramwaju, roweru. Dzieci rozpoznają je i nazywają. Następnie N. układa na stole zdję-cia różnych środków lokomocji. Dzieci podają ich nazwy oraz naśladują wydawane przez nie dźwięki, np.: samochód – brum, brum, brum; motocykl – wrr, wrr, wrr; pociąg – puff, puff, puff; rower – dzyń, dzyń, dzyń.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Uliczne sygnały (przewodnik, cz. 1, s. 45).
Zajęcia 1. Zajęcia umuzykalniające przy piosence Bezpieczne przejście (przewodnik,, II cz. 1, s. 48).
• Ćwiczenie koordynacji ruchów – Maszeruj z nami.
Bębenek.
Dzieci w rytmie bębenka: maszerują, biegną na palcach, po okręgu. Podczas przerwy w muzyce wykonują zwrot w tył. Na sygnał – mocne uderzenie w bębenek – wykonują krok w tył. Podejmują próby nauki cwału bocznego.
• Utrwalanie poznanej piosenki Bezpieczne przejście.
Nagranie piosenki, odtwarzacz CD.
Dzieci recytują tekst piosenki: głośno, cicho.
Śpiewają naprzemiennie: nauczyciel, dzieci – kolejne fragmenty piosenki.
• Zabawa przy piosence Bezpieczne przejście.
Dwa koła wycięte z brystolu, w kolorach: zielonym, czerwonym, małe obręcze (kierownice), szarfy: zielone dla pieszych, czerwone dla samochodów, długie skakanki, białe pasy z pa-pieru samoprzylepnego, nagranie piosenki Bezpieczne przejście, odtwarzacz CD.
Za pomocą długich skakanek N. wyznacza jezdnię i chodnik. W odpowiednim miejscu wy-znacza przejście dla pieszych, przyklejając pasy.
Dzieci są podzielone na dwie grupy:
pieszych – oznaczonych zielonymi szarfami (zajmują miejsca na chodniku),
pojazdy – oznaczone czerwonymi szarfami (trzymają kierownice, zajmują miejsca na jezd-ni). Wyznaczone dziecko trzyma koła: zielone i czerwone.
Dzieci:
I. Zielone światło nad drogą świeci, wyznaczone dziecko unosi zielone koło, piesi
spoglądają w lewo, w prawo, w lewo,
na drugą stronę zaprasza dzieci. maszerują w miejscu, Ref.: Przechodź po pasach na drugą stronę, maszerują przez pasy,
kiedy się pali światło zielone. na zakończenie refrenu zajmują miejsca
z drugiej strony pasów,
II. Czerwone światło widać z daleka. wyznaczone dziecko unosi czerwone koło,
dzieci, które są pojazdami, drobnymi krokami
biegną ulicą;
Co to oznacza? Stop! Proszę czekać! w rękach przed sobą trzymają małe obręcze
(kierownice),
Ref.: Czerwone światło – w miejscu stoimy, piesi stoją w miejscu.
na drugą stronę nie przechodzimy!
• Ćwiczenie aparatu mowy – Zrób to co ja.
Nagranie muzyki marszowej, odtwarzacz CD.
Marsz w dowolnych kierunkach. Na przerwę w muzyce i określone hasło dzieci wykonują zadania: wypychamy policzki językiem, robimy z języka rulonik.
• Sygnał – ćwiczenie głosowe.
Nagranie piosenki Bezpieczne przejście, odtwarzacz CD.
Dzieci maszerują w rytmie piosenki Bezpieczne przejście. Na przerwę w muzyce zatrzymują się i zwracają przodem do N. Naśladują głos sygnału karetki pogotowia: ijo, ijo, ijo, ijo. Śpie-wają zgodnie z ruchem dłoni N.: dłoń nisko przed sobą – dźwięki niskie, dłoń prowadzona coraz wyżej – dźwięk coraz wyższy, ponowne opuszczanie dłoni – dźwięk coraz niższy.
• Zabawa ruchowa pobudzająco-hamująca – Pojazdy.
Gumka frotka dla każdego dziecka (w jednym z trzech, wybranych przez N. kolorów), na-granie wesołej melodii, odtwarzacz CD, trzy obrazki pojazdów: samochodu osobowego, samochodu ciężarowego, autobusu.
N. dzieli dzieci na trzy grupy: samochody osobowe, samochody ciężarowe, autobusy.
Każdej grupie odpowiada określone zadanie:
samochody osobowe – dwa klaśnięcia, trzy tupnięcia, obrót,
samochody ciężarowe – trzy podskoki, przysiad, trzy uderzenia dłonią o podłogę, autobusy – dwa podskoki, przysiad, wyskok w górę.
Dzieci maszerują w różne strony w rytmie muzyki. Podczas przerwy w muzyce N. unosi dowolnie wybrany przez siebie obrazek. Dzieci z przyporządkowanej obrazkowi grupy wy-konują ustalone wcześniej zadanie.
Stopień trudności wykonywanych zadań należy dobrać odpowiednio do możliwości dzieci.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa ruchowa Światła drogowe.
Szarfa dla każdego dziecka w jednym z dwóch kolorów: czerwonym lub zielonym, krążki w kolorach czerwonym i zielonym (dla N.).
N. oznacza dzieci szarfami w kolorach czerwonym i zielonym. Dzieci tworzą jednobarwne koła (trzymają się za ręce). N. podnosi do góry krążek w kolorze zielonym lub czerwonym.
Dzieci oznaczone szarfami w kolorze zgodnym z kolorem krążka podnoszą do góry ręce – to znak, że światło się zapala. Podczas powtórzenia zabawy dzieci na sygnał N. kucają, klaszczą, podskakują.
• Zabawy paskami krepiny.
Paski krepiny w kolorach: czerwonym, zielonym i żółtym.
N. rozdaje dzieciom paski krepiny w kolorach: żółtym, czerwonym, zielonym. Dzieci biega-ją po wyznaczonym terenie, wprawiabiega-jąc krepinę w ruch. Obserwubiega-ją, jak się ona porusza.
Zastanawiają się, dlaczego tak się dzieje. Na ustalony sygnał łączą się w grupy według ko-lorów i układają z pasków krepiny duże, jednobarwne koła.
• Karta pracy, cz. 1, nr 10 III Dzieci:
− wypowiadają się na temat tego, co trzeba zrobić, zanim wejdzie się na przejście dla pie-szych, gdy nie ma na nim sygnalizacji świetlnej,
− dotykają palcem kolejnych pasów i nazywają kolory,
− wymieniają kolor ostatniego pasa, kolorują go odpowiednio,
− wyjaśniają, co oznacza światło czerwone i światło zielone na sygnalizatorze; wskazują ob-razki, które nie pasują do pozostałych.
• Kolorowe sygnały – wykonanie sygnalizatora świetlnego.
Dla każdego dziecka: sylweta sygnalizatora świetlnego (wycięta z czarnego brystolu), kolo-rowe koła: czerwone, zielone, żółte, klej, sylweta sygnalizatora wycięta z czarnego papieru, ze światłami naklejonymi w następującej kolejności (od góry): czerwony, żółty, zielony – na wzór.
N. układa na stole wyciętą z papieru sylwetę sygnalizatora świetlnego (dla kierowców) z naklejonymi na niej kolorowymi kołami (sygnalizacją świetlną). Prosi dzieci, aby nazwały kolory świateł na sygnalizatorze i policzyły, ile ich jest. Pyta, które światło (licząc od góry) jest pierwsze (drugie, trzecie). Wręcza każdemu dziecku wyciętą z kartonu sylwetę sygnali-zatora świetlnego. Dzieci przyklejają na niej koła (światła) w takiej samej kolejności jak we wzorze.
• Zabawa ruchowa rozwijająca orientację przestrzenną – Instruktor.
Krążki w różnych kolorach, tamburyn.
Dzieci (samochody) poruszają się po całej sali, trzymając w rękach krążki (kierownice), zgodnie z rytmem wygrywanym przez N. na tamburynie. Na przerwę w grze przystają i wykonują polecenie N., czyli instruktora nauki jazdy, np.: zaparkuj przodem do okna (stają przodem do okna), zaparkuj tyłem do drzwi (stają tyłem do drzwi), zaparkuj bokiem do tablicy (stają bokiem do tablicy).
Wrzesień, tydzień 3 Moja droga do przedszkola