Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej I. Rozwiązywanie zagadek, odnajdywanie właściwych zdjęć.
Pada deszcz – zabawa doskonaląca aparat mowy.
Zabawa bieżna Wesołe kropelki.
IV 5, IV 9 IV 7I 5 II. Zabawy parasolami – zajęcia matematyczne. Cele: rozwijanie
umiejęt-ności klasyfikowania przedmiotów ze względu na jakość, dostrzeganie rytmu w ciągu ułożonych przedmiotów, próby kontynuowania dostrze-żonego rytmu.
Zabawy na świeżym powietrzu: zabawa ruchowa z elementem rzutu i celowania – Zbieranie kasztanów. Układanie z liści sylwety słońca.
IV 12 IV 15
I 4, I 5 IV 1 III. Jesienny deszcz – odrysowywanie sylwet chmur, lepienie z plasteliny.
Zabawa Rwący potok – doskonaląca poczucie rytmu.
Zabawa ruchowa z elementem równowagi – Parasole.
I 7IV 7 I 5 Cele główne
• rozwijanie umiejętności klasyfikowania przedmiotów ze względu na jakość,
• dostrzeganie rytmu w ciągu ułożonych przedmiotów, próby kontynuowania dostrzeżone-go rytmu.
Cele operacyjne Dziecko:
• klasyfikuje parasole według barwy i wielkości,
• dostrzega rytm w ciągu ułożonych przedmiotów, kontynuuje dostrzeżony rytm.
Przebieg dnia
• Rozwiązywanie zagadek (według I. Fabiszewskiej), odnajdywanie właściwych zdjęć.I Zdjęcia przedstawiające płatek śniegu, krople deszczu, kałuże, parasol, słońce, kwiatek, błyskawicę.
N. układa na stole zdjęcia przedstawiające płatek śniegu, krople deszczu, kałuże, parasol, słońce, kwiatek, błyskawicę. Prosi, aby dzieci nazwały to, co się na nich znajduje. Następnie mówi zagadkę. Chętne dziecko wskazuje zdjęcie będące rozwiązaniem zagadki. Uzasadnia swoje zdanie.
Przykładowe zagadki:
Przed deszczem cię chroni,
jego rączkę trzymasz w dłoni... (parasol) Małe krople lecą z nieba,
wziąć parasol dzisiaj trzeba... (deszcz) Po deszczu są małe oraz duże.
Każdy wie, że to… (kałuże)
Błyskawice, grzmoty i wichura duża.
Pewnie każdy zgadnie, że nadeszła… (burza) W dzień na niebie świeci
i ogrzewa dzieci… (słońce)
• Pada deszcz – zabawa doskonaląca aparat mowy.
Nagranie melodii o pogodnym charakterze, odtwarzacz CD, tamburyn.
Marsz w rytmie melodii piosenki o pogodnym charakterze. Delikatne dźwięki tamburynu oznaczają padający deszcz. Dzieci podskakują rytmicznie, śpiewając na wysokich dźwię-kach słowo: plum, plum, plum. Mocne uderzenie w tamburyn oznacza spadające krople.
Dzieci przechodzą do przysiadu, wypowiadając niskim głosem słowo: kap, kap, kap.
• Zabawa bieżna Wesołe kropelki (przewodnik, cz. 1, s. 129).
Zajęcia 1. Zabawy parasolami – zajęcia matematyczne. II
• Wprowadzenie do zajęć.
Dla każdego dziecka sylwety parasoli w kolorach: czerwonym, niebieskim, żółtym.
N. wita dzieci, a potem wypowiada słowa: Niespodziankę dla was mam. Każdemu parasol dam. Następnie wręcza każdemu dziecku sylwetę dużego parasola wyciętą z papieru kolo-rowego (sylwety parasoli różnią się między sobą kolorami). Zwraca uwagę na stosowanie przez dzieci zwrotów grzecznościowych. Każde dziecko mówi N.: Dziękuję.
• Klasyfikowanie sylwet parasoli według kolorów.
Odtwarzacz CD, nagranie melodii w rytmie 3/4, sylwety parasoli.
Dzieci siedzą w kole. N. włącza nagranie melodii w rytmie ¾. Dzieci trzymają sylwety pa-rasoli w rękach i wykonują własne improwizacje taneczne. Na przerwę w muzyce tworzą koła, zgodnie z zasadą, że w jednym kole znajdują się dzieci mające sylwety parasoli w tym samym kolorze.
• Układanie rytmów z sylwet parasoli. Liczenie sylwet parasoli i układanie ich parami.
Dla każdego dziecka: sylwety parasoli w kolorach żółtym (4 sztuki) i czerwonym (4 sztuki), dywanik lub biała kartka z bloku technicznego, koperta.
Każde dziecko siada przed dywanikiem (lub białą kartką z bloku technicznego), obok któ-rego jest położona koperta z sylwetami małych parasoli w środku (8 kolorowych sylwet parasoli: 4 w kolorze żółtym i 4 w kolorze czerwonym). Dzieci kładą z boku duże sylwety parasoli, które wcześniej otrzymały od N. Wyjmują zawartość kopert. Liczą, ile jest sylwet parasoli w kolorze żółtym, a ile – w kolorze czerwonym. Wynik pokazują na palcach. Na-stępnie układają swoje sylwety parasoli parami, zgodnie z zasadą, że w każdej parze musi znajdować się sylweta parasola w kolorze czerwonym i sylweta parasola w kolorze żółtym.
N. pyta, ile parasoli jest w jednej parze i ile jest par parasoli. Następnie układa na dywanie łatwy rytm (kładąc sylwety, określa ich kolor), np. sylweta parasola w kolorze czerwonym, sylweta parasola w kolorze żółtym. Rytm prezentowany przez nauczyciela składa się z co
najmniej 3 sekwencji. Następnie N. prosi dzieci o kontynuowanie rytmu. Dzieci kolejno dokładają swoje sylwety parasoli. Po zakończeniu zadania biorą je z powrotem i układają na kartkach lub na dywanikach w dowolny sposób. Następnie N. układa nowy, trudniejszy rytm, który kontynuują chętne dzieci. N. prezentuje minimum 3 sekwencje rytmu i prosi dzieci o kontynuowanie go. Po zakończonej zabawie dzieci chowają małe sylwety parasoli do kopert. Zostawiają sobie tylko jedną sylwetę.
• Porównywanie wielkości sylwet parasoli.
Mała sylweta parasola i duża sylweta parasola, dywanik lub biała kartka z bloku technicz-nego (dla każdego dziecka).
Dzieci układają na kartkach małe sylwety parasoli i duże sylwety parasoli (do tej chwili leżały one obok kartek).
N. pyta dzieci, czym różnią się te sylwety. Mówi dzieciom: To jest mały parasol, a to jest duży parasol. Różnią się wielkością. N. prosi dzieci o podniesienie do góry sylwety dużego para-sola i sprawdza, czy wszystkie dzieci podniosły duży parasol. Jeśli któreś dziecko się pomy-liło, to N. powtarza polecenie konkretnemu dziecku.
N. prosi o położenie sylwety małego parasola pod kartką. Sprawdza, czy wszystkie dzieci zro-zumiały polecenie. Jeśli któreś się pomyli, to N. powtarza polecenie konkretnemu dziecku.
N. kontynuuje zabawę. Na koniec pokazuje małą sylwetę parasola i pyta dzieci, co to jest.
Dzieci odpowiadają: Mały parasol. N. pokazuje dużą sylwetę parasola i pyta dzieci, co to jest. Dzieci odpowiadają: Duży parasol. N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Dzieci z pierwszego zespołu odkładają do kopert małe sylwety parasoli, a duże trzymają w rękach. Koperty układają w wyznaczonym przez N. miejscu. Dzieci z drugiego zespołu trzymają w rękach małe sylwety parasoli, a duże sylwety wraz z kopertami odkładają na bok.
• Zabawa ruchowa Znajdź swoją parę.
Odtwarzacz CD, nagranie melodii w rytmie ¾, małe sylwety parasoli (dla połowy dzieci), duże sylwety parasoli (dla połowy dzieci).
N. włącza nagranie muzyki. Dzieci wykonują dowolne improwizacje taneczne z sylwetami parasoli. Na przerwę w muzyce dobierają się w pary, zgodnie z zasadą, że dziecko, które trzyma w ręce małą sylwetę parasola, musi stanąć w parze z dzieckiem, które trzyma w ręce dużą sylwetę parasola.
Karta pracy, cz. 1, nr 30 Dzieci:
− kolorują kropki na parasolu zgodnie z kodem,
− słuchają rymowanki, naśladują odgłosy: padającego deszczu i chodzenia w kaloszach po kałużach.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa ruchowa z elementem rzutu i celowania – Zbiórka kasztanów.
Kartonowe pudełko lub wiklinowy kosz, kasztan (dla każdego dziecka).
Dzieci stoją w kole. N. ustawia w środku koła np. kartonowe pudełko. Wręcza każdemu dziecku jeden kasztan. Dzieci kolejno starają się trafić kasztanem do pudełka.
• Układanie z liści sylwety słońca.
Naturalne liście, dwa kartonowe pudełka, pojemniki plastikowe, kosze wiklinowe.
N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Przy każdym zespole ustawia kartonowe pudełko z liśćmi.
Dzieci wspólnie z innymi członkami swojego zespołu układają z liści sylwetę słońca. Planu-ją, co zrobią po kolei. Jeśli mają z tym problem, N. proponuje, aby najpierw ułożyły z liści kształt koła, a potem – promyki.
• Jesienny deszcz – odrysowywanie sylwet chmur, lepienie z plasteliny. III
Biała kartka dla każdego dziecka, szablony chmur, kredki, niebieska plastelina.
N. układa na stole białe kartki, szablony chmur, kredki, niebieską plastelinę oraz zdjęcia deszczowych chmur. Dzieci określają ich kolor. Następnie odrysowują na kartkach kontu-ry chmur. Formują z niebieskiej plasteliny małe kuleczki i umieszczają je na kartkach pod chmurami. Rozcierając palcem plastelinę, tworzą z niej kropelki deszczu. Kolorują chmury.
• Zabawa Rwący potok – doskonaląca poczucie rytmu.
Skakanki, bębenek.
Z boku sali N. układa w linii prostej skakanki (rwący potok). Dzieci podają sobie ręce i two-rzą wężyk. Maszerują za osobą prowadzącą w dowolnych kierunkach sali. Na sygnał – szyb-kie uderzenia w bębenek – w dalszym ciągu przemieszczają się w wężyku, zajmują miejsca wzdłuż skakanek (potoku) i w rytm mocnych uderzeń w bębenek przeskakują przez nie.
• Zabawa ruchowa z elementem równowagi – Parasole (przewodnik, cz. 1, s. 129).
Październik, tydzień 4 Idzie jesień… z deszczem