Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej I. Uzupełnienie kącika książki o nowe pozycje. Szukanie różnych domów.
Kolorowe szarfy – zabawa pobudzająco-hamująca.
Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Wyjrzyj przez okienko.
IV 19 I 5I 5, 1 8 II. Domy przy wesołej ulicy – zajęcia matematyczne z wykorzystaniem
frag-mentu wiersza I. Salach Wesoła ulica. Cele: rozwijanie umiejętności mate-matycznych, zgodne współdziałanie z innymi dla osiągnięcia wybrane-go celu.
Zabawy na świeżym powietrzu: oglądanie budynku przedszkola z ze-wnątrz. Przeliczanie okien, pięter. Podawanie ich liczby. Zabawa piłką – Jeden, dwa – piłkę rzucam ja!
IV 6, IV 14 IV 12, IV 15
I 4, I 5, IV 15
III. Zabawa dydaktyczna Domy i ich mieszkańcy.
Zabawa ruchowa Dobieramy się…
Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Wyjrzyj przez okienko.
IV 18 I 5I 5
Cele główne
• rozwijanie umiejętności matematycznych,
• zgodne współdziałanie z innymi dla osiągnięcia wybranego celu.
Cele operacyjne Dziecko:
• przelicza, posługując się liczebnikami głównymi w zakresie 4 i więcej; stosuje pojęcia: dużo, mało, na, nad, pod, przed,
• konstruuje w zespole dom z klocków.
Przebieg dnia
• Uzupełnienie kącika książki o nowe pozycje. Szukanie różnych domów.I Książki: przyrodnicze i dotyczące budownictwa.
N., podczas oglądania wyłożonych do kącika książki nowych pozycji, prowadzi z dziećmi swobodne rozmowy. Zwraca uwagę dzieci na różnorodność domów budowanych przez ludzi. Dzieci wymieniają ich nazwy, np.: domy drewniane, domy murowane jednorodzinne, bloki, wieżowce.
• Kolorowe szarfy – zabawa pobudzająco-hamująca.
Szarfy w różnych kolorach, bębenek, nagranie piosenki z płyty CD.
N. rozkłada szarfy (uformowane koła) na środku sali, w jednakowych odległościach od siebie.
Dzieci maszerują między szarfami w rytmie piosenki. Na przerwę w muzyce zajmują miej-sca obok najbliżej leżącej szarfy. Dzieci manipulują szarfami odpowiednio do ustalonych przez N. sygnałów:
Dzieci:
pocieranie o membranę bębenka wchodzą do środka kół uformowanych z szarf, przeciągają szarfy z dołu do góry, następnie – z góry do dołu,
uderzanie w bębenek w rytmie półnut wskakują obunóż do kół utworzonych z szarf i wyskakują z nich,
uderzanie w bębenek w rytmie ćwierćnut biegają drobnymi krokami wokół szarf.
• Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Wyjrzyj przez okienko (przewodnik, cz. 1, s. 159).
Zajęcia 1. Domy przy wesołej ulicy – zajęcia matematyczne z wykorzystaniem frag-II mentu wiersza I. R. Salach Wesoła ulica.
• Powitanie zabawą Klocek parzy.
Klocek, nagranie dowolnej muzyki, odtwarzacz CD.
Dzieci siedzą w kole. W czasie muzyki podają sobie z rąk do rąk nieduży klocek. Gdy muzy-ka milknie, dziecko, które właśnie trzyma klocek, odchodzi z koła, siada z boku i dopinguje dzieci bawiące się w kole. Ostatnie dziecko w kole wygrywa i otrzymuje brawa za najlepszy refleks. Z pomocą N. liczy, w dostępnym dla siebie zakresie, z ilu elementów (osób) zbudo-wany jest mur.
• Słuchanie fragmentu wiersza I. Salach Wesoła ulica.
Biały brystol, 4 schematyczne rysunki domków opisanych we fragmencie wiersza.
Dzieci siadają w półkolu przed tablicą zakrytą białym kartonem. Na tablicy są przyczepione pojedyncze domki ilustrujące treść wiersza. N. recytuje wiersz.
Na wesołej ulicy Kamil domy liczy, domki malowane, w rządku ustawiane.
Pierwszy domek – daszek ma czerwony, płotkiem otoczony.
W drugim domku, z antenką, jest tylko jedno okienko.
W żółtym domku, trzecim, dym z komina leci.
Czwarty dom, wysoki, dotyka dachem obłoków (…).
• Rozmowa kierowana na podstawie wiersza.
N. zadaje pytania, np.:
− Ile domów stoi przy ulicy?
− W jaki sposób ustawione są domy przy wesołej ulicy?
− Dlaczego ulica jest nazwana wesołą?
− Jak wygląda pierwszy, drugi, trzeci, czwarty dom?
W razie potrzeby N. przytacza odpowiednie fragmenty wiersza.
• Rozmowa na temat materiałów, z których są budowane domy.
Cegła, kamień, kawałek drewna, patyk, pojemnik z ziemią, szklana kulka, metalowa płytka.
N. pyta dzieci, czy wiedzą, z jakich materiałów są budowane domy. W trakcie wypowiedzi wykłada na środek: cegłę, kamień, kawałek drewna, patyk, ziemię w pojemniku, szklaną
kulkę, metalową płytkę. Zachęca dzieci do policzenia zgromadzonych przedmiotów i ich opisania.
• Zabawa ruchowa Wesoła kartka.
Dla każdego dziecka kartka formatu A4 w jednym z kolorów: czerwonym, zielonym, niebie-skim, żółtym odtwarzacz CD, nagranie melodii do marszu.
Dzieci otrzymują od N. po jednej kartce w wybranym kolorze. Maszerują po sali w rytm muzyki. Podczas pauz w muzyce wykonują układy z kartką według poleceń N., np.:
– Parasol – kartka uniesiona wysoko nad głową, dzieci w pozycji stojącej.
– Trzymamy tacę – kartka leżąca na dłoni wyprostowanej ręki.
– Figurka – kartka ułożona pod nogami.
– Grzybek – kartka na głowie, dzieci w pozycji klęku.
– Wodospad – kartka spada z głowy przed nogi.
– Wachlarz – wachlowanie kolegi kartką.
• Wspólne budowanie domów z klocków.
Kartki z poprzedniej zabawy, pojemnik z figurkami, pojemniki z klockami w różnych kształ-tach i rozmiarach.
N. stawia przed dziećmi pojemnik z figurkami (np. z jajek z niespodzianką). Mówi, że figurki te nie mają gdzie mieszkać. Proponuje, aby dzieci zbudowały im domy. Dzieci z kartkami w tych samych kolorach dobierają się, tworząc zespoły. Zajmują wybrane miejsce w sali.
Łączą kartki przed sobą na podłodze – tworzą fundamenty. Na tych fundamentach będą wznosić swoje budowle. Wspólnie zastanawiają się, jaki dom zbudują (np. mały domek jednorodzinny, blok mieszkalny, wieżowiec). Wybierają z pojemników klocki i w zespołach konstruują domy.
Po zabawie N. spaceruje z dziećmi od budowli do budowli. Pyta, jaki dom zbudowały po-szczególne zespoły. Dzieci nadają nazwy swoim domom. Wypowiadają się na ich temat.
Mówią, czy do budowy domu zużyły mało klocków, czy dużo; czy ich dom jest wysoki, czy niski, ile ma pięter, a ile okien. Następnie dzieci bawią się swobodnie figurkami, rozmawiają ze sobą, odwiedzają inne figurki w ich domach.
Do zabawy jest potrzebnych bardzo dużo klocków. W razie potrzeby N. może pożyczyć klocki z innych grup. Zabawa może trwać tak długo, jak tylko dzieci są aktywne i zaintere-sowane.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Oglądanie budynku przedszkola z zewnątrz. Przeliczanie okien, pięter.
Dzieci oglądają z zewnątrz budynek przedszkola. Zwracają uwagę na to, czy jest to budy-nek parterowy, czy piętrowy, ile ma pięter i okien, jaki jest kolor elewacji, gdzie znajdują się drzwi wejściowe, schody, czy są podjazdy, jaki jest kształt i kolor dachu. Próbują zgadnąć, gdzie znajduje się np. kuchnia, szatnia, sala zabaw.
• Zabawa piłką – Jeden, dwa – piłkę rzucam ja!
Piłka.
Dzieci ustawiają się w kole. N. wypowiada słowa rymowanki: Jeden, dwa – piłkę rzucam ja!
i wymawia imię dziecka, do którego rzuca piłkę. Wywołane dziecko chwyta piłkę, wypowia-da rymowankę i rzuca piłkę do kolegi lub koleżanki. Podczas zabawy N. czuwa, aby każde dziecko miało szansę wziąć w niej udział.
• Zabawa dydaktyczna Domy i ich mieszkańcy. III
Obrazki przedstawiające tradycyjne domy mieszkańców różnych kontynentów, np.: chatę w dżungli – Buszmena, wigwam – Indianina, igloo – Eskimosa.
N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Dzieci z pierwszego zespołu otrzymują obrazki przedsta-wiające różne domy, a dzieci z drugiego zespołu – obrazki przedstaprzedsta-wiające mieszkańców tych domów. Dzieci wspólnie zastanawiają się, co przedstawiają ich obrazki. Następnie dzieci wykładają kolejno obrazki, dobierają obrazki przedstawiające domy i ich mieszkań-ców. Dzieci nadają nazwy domom i ich mieszkańcom. W razie potrzeby N. pomaga.
• Zabawa ruchowa Dobieramy się...
Odtwarzacz CD, nagranie melodii o zmiennym tempie.
Dzieci stoją w kole. N. prosi je o odliczenie do 4. Ustala, że dzieci będą reprezentować różne zwierzęta, np. jedynki – konia, dwójki – krowę, trójki – świnkę, a czwórki – kurę. Następnie zaprasza do zabawy. Włącza muzykę. Dzieci spacerują lub podskakują po sali w rytm muzy-ki. Gdy muzyka milknie, dzieci wydają odgłosy charakterystyczne dla danego zwierzątka, np.: konia (ihaa, ihaa), krowy (muu, muu), świni (chrum, chrum), kury (ko, ko), i odnajdują kolegów i koleżanki reprezentujące to samo zwierzątko. Po utworzeniu zespołów dzieci chwytają się za dłonie i podnoszą je w górę.
• Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Wyjrzyj przez okienko (przewodnik, cz. 1, s. 159).
Listopad, tydzień 2 Mój dom